Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ταξίδια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ταξίδια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

Σύντομη πρόκληση 6 εβδομάδων για την εκμάθηση Σερβικών.



Μετά την επίσκεψή μου στη Σερβία  φέτος τον Οκτώβριο μου είχε γίνει σχεδόν εμμονή ότι πρέπει να μάθω τη Σερβική γλώσσα.

Βέβαια, χωρίς να αντιλαμβάνομαι αρχικά τη χρησιμότητά της, αφού μου είναι ήδη αρκετό φόρτωμα η παράλληλη εκμάθηση Γερμανικών και Ρωσικών (με τα τελευταία να αποτελούνε φυσικά στόχο ζωής), αλλά ήταν κάτι που δεν μπορούσα να βγάλω απ'το μυαλό μου, και συνέχεια με τσιγκλούσε. Άλλωστε είναι ντροπή να μην ξέρω τουλάχιστον μια Βαλκανική γλώσσα ή κάπως έτσι το νιώθω  πλέον. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά, όπως λέει και η παροιμία.

Βέβαια είναι αλήθεια ότι κατά την επιστροφή μου στην Ελλάδα όταν πέρασα από το Βελιγράδι, δεν έχασα την ευκαιρία να περάσω από ένα βιβλιοπωλείο και να αγοράσω δύο παιδικά βιβλία. Τη  Mala sirena και  το Dnevnik šonjavka 5

Ξεκίνησα αρχές Νοεμβρίου λοιπόν σιγά σιγά τη μελέτη. 

Βέβαια δυσκολεύομαι τρομερά ακόμα να διαβάσω τα παιδικά βιβλία και γι' αυτό επέλεξα να τελειώσω 2 μεθόδους εκμάθησης Σερβικών. Η μια είναι  το μάθημα Σερβοκροατικών της παλιάς μεθόδου FSI. Πρόκειται για συνεχόμενες επαναλήψεις φράσεων με τη βοήθεια ηχογραφημένων κομματιών. Υπάρχει βέβαια το εγχειρίδιο που περιέχει και πολλές γραμματικές επεξηγήσεις. Διαβάζω όσο μπορώ αλλά παράλληλα μαθαίνω και λεξιλόγιο. Ξεκίνησα με τις 200 πιο συχνές λέξεις στη Σερβική γλώσσα. Έχω κάνει ένα αρχείο στην εφαρμογή Anki, έχω προσθέσει ορισμούς αλλά και προτάσεις στις οποίες περιέχονται αυτές οι λέξεις.

Μια άλλη μέθοδος που χρησιμοποιώ συμπληρωματικά είναι τα Colloquial Serbian. Έτυχε να πέσει ένα βιβλίο στα χέρια μου εντελώς συμπτωματικά, αφού το βρήκα στο ξενοδοχείο που έμενα. Για όσους θέλουν μπορούν να το βρουν μεταχειρισμένο στο Amazon γύρω στα 10 ευρώ, μια λογική τιμή θα έλεγα, αφού περιλαμβάνει και CD με ηχογραφήσεις. 

Χρησιμοποιώ αυτή τη δεύτερη μέθοδο όταν το μάθημα του FSI γίνεται πολύ κουραστικό και έτσι αλλάζω την τροφή. Η γλώσσα όπως έλεγε και η Κάτο Λομπ είναι ένα κάστρο που πρέπει να το περικυκλώσουμε χρησιμοποιώντας όλες τις μεθόδους.

Μέχρι στιγμής δεν έχω σημειώσει ιδιαίτερη πρόοδο στα Σέρβικα...πρακτικά δεν έχω μιλήσει καθόλου, να διαβάσω μπορώ μόνο μικρά άρθρα από τη Βικιπαίδεια ή τις εφημερίδες αλλά μόνο με τη βοήθεια του lingocracy ή άλλου βοηθήματος. Ακούω μερικές φορές κάποιες ειδήσεις από Σερβικά κανάλια, αλλά καταλαβαίνω ελάχιστα. Θα πρέπει να κάνω λοιπόν πρώτα πολύ επιλεκτικό listening, και μετά να πέσω στα πιο βαθιά. Απ΄όσο το υπολογίζω μέχρι τώρα δεν πρέπει να έχω κάνει περισσότερες από 30 ώρες μελέτης συνολικά. Είναι πάρα πολύ λίγο για να μιλάμε για οποιοδήποτε επίπεδο στη γλώσσα. 


Ως λεξικό έχω ένα Σερβο-Ελληνικό της Marica Jelic - Kuburidu, πολύ πενιχρό και σίγουρα όχι για μένα και τον τρόπο που έχω συνηθίσει να μελετάω λεξιλόγιο. Το συνιστώ μόνο σε όσους δεν έχουν ιδιαίτερες φιλοδοξίες. Αλλά κι έτσι ακόμα το θεωρώ ανεπαρκές, καθώς δίνει έναν πολύ περιληπτικό ορισμό για κάθε λήμμα μαζί με το γραμματικό γένος και τι μέρος του λόγου είναι (ουσιαστικό, ρήμα, επίθετο κλπ).

Γενικά πρόκειται για ένα πείραμα αμφιβόλου κατάληξης, αν και έχω ισχυρά πλεονεκτήματα με αυτή τη γλώσσα, τα οποία δεν  έχω ούτε με τα Γερμανικά ούτε με τα Γαλλικά. 

Το βασικότερο είναι ότι το μισό σχεδόν λεξιλόγιο μου είναι με τον έναν ή άλλον τρόπο οικείο (τόσο από τα ρώσικα όσο και από άλλες κοινές βαλκανικές ή τούρκικες λέξεις), όπως και η προφορά την οποία θεωρώ ότι μπορώ να αναπαράγω πολύ ικανοποιητικά. Μένει λοιπόν να μάθω όλους τους τύπους και τις κλίσεις, καθώς και τις χρήσιμες και απλές φράσεις που είναι απαραίτητες και απόλυτα αναγκαίες για την επικοινωνία. Αλλά και οι γραμματικοί τύποι από την άλλη έχουν πολλές ομοιότητες με τα ρώσικα. Οπότε δεν είναι και τόσο κόπος, καθώς μαθαίνεις μέσα από συγκρίσεις και τις αντιπαραβολές.

Κάποια στιγμή βέβαια θα πρέπει να κάνω και έναν απολογισμό για τα Γερμανικά και τα Ρώσικα και τι έχω πετύχει μέχρι τώρα από τη συμμετοχή μου στο Super Language Challenge. 

Κάποια άλλη στιγμή βέβαια, καθώς είναι περασμένες μια και θα πρέπει να ξεκουραστώ ως σκληρά εργαζόμενος νέος που είμαι. 

Επίσης κάπου εκεί στις αρχές του Γενάρη θα πρέπει να κάνω έναν τελικό απολογισμό για το πείραμά μου των έξι εβδομάδων με τα Σέρβικα. Ίσως χρειαστεί ακόμα να αποφασίσω για το αν αυτή θα είναι η νέα γλώσσα που θα μάθω την επόμενη χρονιά. Αλλ' αυτό φαίνεται ότι έχω ακόμα καιρό να το αποφασίσω. 

Μερικές φωτογραφίες από το πανέμορφο Νόβι Σαντ ίσως είναι η καλύτερη αποζημίωση για σας: 









Δεν έχει πλέον νόημα να γράψω για το συνέδριο πολυγλωσσίας εκεί, πολύ περισσότερο που με έχουν καλύψει άλλοι, γράφοντας διεξοδικά και πολύ καλά άρθρα. Ένα από τα πιο αγαπημένα μου μπορείτε να το βρείτε εδώ.

Σάββατο 1 Μαρτίου 2014

Πέντε (ή και περισσότεροι) λόγοι γιατί να μάθεις Γερμανικά


Αν σκέφτεστε να μάθετε μια νέα γλώσσα τα γερμανικά πάντα είναι μια εξαιρετική περίπτωση. Ίσως δεν καταγράφεται στο μυαλό σας με τη μια ως μια εξαιρετική περίπτωση γλώσσας, αλλά δείξτε λίγο υπομονή διαβάζοντας την επιχειρηματολογία που ακολουθεί. 

Τα γερμανικά δεν έχουν τη ρομαντική αύρα των γαλλικών ή τις επιχειρηματικές ευκαιρίες των Κινεζικών, αλλά σίγουρα έχουν μια σειρά από άλλα πλεονεκτήματα μόλις αρχίσεις να  σκέφτεσαι με άλλους όρους. 

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

Μαθαίνοντας Σουηδικά για καθαρά πρακτικούς λόγους




Αποφάσισα να ξεκινήσω Σουηδικά και ο λόγος δεν είναι άλλος από το επικείμενο ταξίδι μου στο μεγαλύτερο Lindy Hop Festival του κόσμου που διαρκεί όλο τον Ιούλιο και την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου. Ήδη έχω αγοράσει τα αεροπορικά μου εισιτήρια και έχω πληρώσει την προκαταβολή μου για τα μαθήματα της 5ης εβδομάδας. Μείναν κάποιες λεπτομέρειες που θα τακτοποιήσω εγκαίρως καθώς έχω αρκετές μέρες μπροστά μου για όλα αυτά. Και το σημαντικότερο είναι ότι πρόκειται για τις σπάνιες εκείνες στιγμές που νιώθω ότι ο χρόνος και τα χρήματα δεν πάνε σε κάτι άσκοπο κατά καιρούς. Ο χορός είναι χαρά και το Lindy Hop δεν είναι παρά πάθος για χορό και ζωή. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε; 


Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

Αναμνήσεις από μια περιήγηση μέσω της Εσπεράντο - μέρος 3ο (Πράγα)



Ζητώ συγνώμη απ'όσους με παρακολουθούν εδώ, αλλά οι πολλαπλές υποχρεώσεις μου στο ψηφιακό και πραγματικό κόσμο δεν μου επέτρεψαν να ολοκληρώσω τον κύκλο των αναρτήσεων από το ταξίδι μου στη κεντρική Ευρώπη. Αποφάσισα έτσι να κρεμάσω απλά κάποιες φωτογραφίες από τον τελευταίο προορισμό μου που ήταν η Πράγα, χωρίς να μπω σε πολλές πολλές λεπτομέρειες. 

Το καμπαναριό αυτό ήταν κοντά στη συναγωγή της πόλης

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Αναμνήσεις από μια περιήγηση μέσω της Εσπεράντο - μέρος 1ο



Κάποιοι ίσως απορούν για το πως μπορεί να ταξιδέψεις χωρίς χρήματα ή και με ελάχιστα. Αυτό συμβαίνει γιατί οι άνθρωποι έχουν συνδέσει τις διακοπές και την περιήγηση με την αντίστοιχη οικονομική δυνατότητα. Αλλά είναι πάντα έτσι;  

Ποιό είναι το φτηνότερο ταξίδι που μπορείς να κλείσεις μέσω tour operator. Προφανώς οι προσφορές εδώ είναι πάμπολλες και κάποιος που ξέρει να ψάχνει μπορεί να βρεί έναν φτηνό προορισμό για να περάσει 5 μέρες στο Παρίσι ή στην Πράγα ή σε οποιαδήποτε άλλη πρωτεύουσα της Ευρώπης. 


Και μιλάω για την Ευρώπη γιατί μόλις πριν λίγες μέρες γύρισα από ένα ταξίδι στην Πολωνία και στην Τσεχία. Δεν ήταν όμως ένα ταξίδι αυτού του είδους. Πέτυχα κι εγώ μια καλή τιμή για αεροπορικό εισιτήρια προς Βαρσοβία και τούμπαλιν. Εντούτοις το μυστικό δεν είναι μόνο με πόσα ταξιδεύεις, αλλά και πως ταξιδεύεις.

Εξηγούμαι όσον αφορά αυτό που θέλω να επισημάνω: Αν πραγματικά σε ενδιαφέρει η γλώσσα και η κουλτούρα των λαών που επισκέπτεσαι τότε το να επιλέξεις μια εκδρομή μέσω tour operator είναι σαν να θες να γνωρίσεις μια χώρα μέσα από τα ξενοδοχεία και τα μνημεία της. Οι άνθρωποι, η καθημερινότητά τους, το πως αντιλαμβάνονται τη ζωή τους, αυτό που προσδοκούν θα σου έχουν για πάντα ξεφύγει. 

Είναι δυνατόν να ταξιδέψεις με λίγα; Κι όμως είναι, κι όχι τόσο από διάθεση τσιγγουνιάς ή γιατί η κρίση σε έχει κτυπήσει κατακέφαλα, αλλά γιατί αυτό που αποκαλούμε διασκέδαση στη χώρα μας με τρόπο απλουστευτικό είναι για τους άλλους κάτι διαφορετικό. Κι αυτό είναι που έχεις την ευκαιρία να γνωρίσεις όταν συναναστρέφεσαι με ντόπιους και δεν ακολουθείς απλά μια αγέλη τουριστών με προκαθορισμένο δρομολόγιο. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν ακολούθησα μια ξενάγηση. Δεν μου αρκούσε και την θεωρούσα ότι προσβάλλει την δική μου ικανότητα για να γνωρίσω το παραμικρό όχι ως μασημένη τροφή αλλά ως δική μου ανακάλυψη. 

Πως είναι λοιπόν κάποιος  να ταξιδέψει φτηνά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στερείται κάτι; Για μένα το ταξίδι σημαίνει ότι επισκέπτομαι ανθρώπους. Ότι τα μέρη, οι πόλεις, οι χώρες που επισκέπτομαι έχουν σημασία για μένα στο βαθμό που υπάρχουν εκεί κάποιοι άνθρωποι που θα συναντήσω. Πως όμως τυχαίνει να έχω γνωστούς στην Πολωνία και την Τσεχία. Δεν έχω την τύχη να μιλάω καμία από τις δύο αυτές γλώσσες αν και θα ήθελα να αποκτήσω μια ευχέρεια στην επικοινωνία στα Πολωνικά ή στα Τσέχικα αν και δεν είχα ποτέ σχέση με αυτές τις χώρες. Οι γνωριμίες μου αυτές οφείλονται καθαρά στο γεγονός ότι πριν από 3 χρόνια και έξι μήνες επέλεξα να μάθω (στην αρχή όχι και τόσο συνειδητά) Εσπεράντο με ότι αυτό σημαίνει.  Και στην αρχή φυσικά δεν ήξερα κι εγώ τι ακριβώς σημαίνει.  Ήξερα φυσικά ότι ήταν μια γλώσσα που πέτυχα γρήγορα ένα επίπεδο ευχέρειας, ότι ήταν ουδέτερη (κανένας δεν είχε πλεονέκτημα αφού δεν ήταν η μητρική κανενός ή σχεδόν έτσι), και ότι διαπνέονταν από μια απαράμιλλη ανθρωπιστική αντίληψη. Στην συνέχεια συμμετείχα σε Εσπεραντικές συναντήσεις όπου απέκτησα γρήγορα μια σχετική ευχέρεια στην ομιλία και αυτό με έκανε να αρχίσω να πειραματίζομαι περισσότερο με τη γλώσσα. 

Βέβαια δεν έλειπαν ποτέ η χλεύη και η περιφρόνηση  από ανθρώπους που έλεγαν ότι αυτή η γλώσσα δεν υπάρχει, ότι ήταν κάποτε και σήμερα δεν είναι ....και η μόνη απάντηση που μπορεί να υπάρξει σε αυτό είναι ότι αν η Εσπεράντο είναι παρελθόν και δεν υπάρχει τότε συνομιλεί με ένα βαμπίρ. Μοιάζω άραγε για βαμπίρ ;

Φωτογραφία από το Τάλιν τον Ιούνιο του 2008

Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Η Αλληλεγγύη είναι μια, αλλά τα σημαιάκια της πολλά



Ακολουθεί ένα ακόμα βιντεάκι από τη χειμερινή μου εξόρμηση στο Γκντάνσκ ...Δείχνει την ποικιλία των εμβλημάτων που μπορεί να έχει ένα συνδικάτο, πράγμα που σημαίνει αν μη τι άλλο ότι ήταν επινοητικοί....


Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

Γάλλος Εσπεραντιστής ταξιδεύει στην Αυστραλία


Αυτή είναι μια μικρή συνέντευξη με τον Λουσιέν (που έγινε πριν 2 χρόνια περίπου), έναν Γάλλο ομιλητή της γλώσσας Εσπεράντο. Χάρις στην Εσπεράντο ο Λουσιέν έχει κάνει πολλούς φίλους σε όλον τον κόσμο. Η συνέντευξη δόθηκε στο Σίδνευ της Αυστραλίας, όπου ο Λουσιέν συνάντησε πολλούς ομιλητές της Εσπεράντο. Αν και μπορεί να μιλήσει Αγγλικά (με έντονη γαλλική προφορά), αισθάνεται πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση όταν μιλά Εσπεράντο.  Έχει ξεκινήσει να μαθαίνει Εσπεράντο εδώ και περισσότερα από  50 χρόνια πριν και την έχει χρησιμοποιήσει αρκετά από τότε.

[Για όποιον επιθυμεί να έχει μια πλήρη μετάφραση των διαλόγων της συνέντευξης μπορεί να το παραγγείλει κάτω στα σχόλια. Απλά προσθέστε το αίτημα κι εγώ θα βάλω το κείμενο στη συνέχεια με ένα update.]


Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Τα βιβλία είναι νεκρά - Ήρθε άραγε ο καιρός να εγκαταλείψουμε μια τεχνολογία του 15ου αιώνα;



Είναι γεγονός ότι σήμερα η παραδοσιακή μορφή της ανάγνωσης όπως την ξέραμε αλλάζει εκ βάθρων και η τεχνολογία παίζει έναν τεράστιο ρόλο σε όλες αυτές τις αλλαγές.  Επέλεξα να μεταφράσω λοιπόν ένα άρθρο του Benny με τίτλο  "Books are dead – it’s time to ditch 15th century technology" κι αυτό είναι το πρώτο μέρος του μόνο,  προκειμένου να μεταφέρω τη συζήτηση που είναι ζωντανή εδώ και μερικά χρόνια για το μέλλον του βιβλίου, των συγγραφέων και της ίδιας της εκδοτικής βιομηχανίας εν γένει. Αξίζει πιστεύω να αφιερώσετε λίγα λεπτά. 

Φυσικά και δεν συμφωνώ σε όλα όσα περιγράφονται ούτε καν σε μερικές από τις παραδοχές του άρθρου αυτού. Ελπίζω δε  να προλάβω να τις αναπτύξω στο επόμενο ποστ που θα παρουσιάσω και το δεύτερο μέρος του άρθρου του Benny:

Printing3 Walk of Ideas Berlin

Σάββατο 13 Αυγούστου 2011

Το φετινό μου ταξίδι στη Σλοβακία - 4η θερινή συνάντηση του Lernu


Είναι ήδη από την περασμένη Δευτέρα που έχω επιστρέψει στην Ελλάδα γεμάτος αναμνήσεις και όμορφες σκέψεις τόσο για τη χώρα και τους ανθρώπους της, όσο και για την 4η εκπαιδευτική συνάντηση του Lernu που είχε πραγματοποιηθεί στην πόλη Νίτρα της Σλοβακίας από τις 30 Ιουλίου έως τις 7 Αυγούστου.
Με την άφιξη μου στη Βιέννη στις 29 Ιουλίου το μεσημέρι, πήρα κατευθείαν το λεωφορείο για Μπρατισλάβα έξω από το αεροδρόμιο (το κόστος του εισιτηρίου ήταν 7,70 ευρώ, ενώ για τα μπαγάζια έπρεπε να πληρώσει κανείς έξτρα 1 ευρώ). Η διαδρομή μέχρι την Μπρατισλάβα με το λεωφορείο είναι μια ώρα.

Από τον κεντρικό σταθμό λεωφορείων της Μπρατισλάβα πήγα κατευθείαν με ταξί στο πλωτό μου ξενοδοχείο, το οποίο είχα κλείσει από πριν μέσω ίντερνετ. Η τιμή είναι συνήθως μέχρι και 10 ευρώ καλύτερα αν κάποιος κλείσει το δωμάτιό του on line, παρά με την φυσική του παρουσία στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου.

Κατέλυσα λοιπόν από πολύ νωρίς στο πλοίο όπου ήταν το δωμάτιό μου, με ταξί από τον Σταθμό μέχρι την αποβάθρα που είχε αγκυροβολήσει το πλωτό ξενοδοχείο.





Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Εικόνες από μνημεία και τοπία της Σλοβακίας

Η Σλοβακία μάλλον ως σταυροδρόμι φημίζεται για την πληθώρα των κάστρων της. Παρακάτω οι εικόνες  από το κάστρο του Trencin



Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

Ζακοπάνισμα με τραίνο το χειμώνα....



Σύντροφοι εσείς συμπλογκαιράδες που είστε και διεθνισταί ....ίσως το θέμα του ποστίου ετούτου σας φανεί αν μη τι άλλο,  ενδιαφέρον.
Επειδή τυγχάνω εδώ και δύο έτη περίπου ανερχόμενος εσπεραντιστής (εξυπακούεται δε εσπεραντιστής διεθνιστής), έλαβον μέσω τβιτερίου μυνήματος (tweeter) μυστήριον τινά πρόσκλησιν για να παρακολουθήσω εβδομαδιαία συνάντηση  (περιττόν να ανοίξετε το λινκ ετούτο οι μη ομιλούντες την εσπεραντικήν) στα απόμερα και κρημνώδη όρη των Πολωνικών Καρπαθίων εγγύς των συνόρων μετά της Σλοβακίας. Η πόλις που θα φιλοξενήσει αυτήν την διεθνούς χαρακτήρα συνάντησιν έχει το όχι και τόσο περίεργο για τα πολωνικά όνομα Ζακοπάνιε και είναι γνωστή για το περίφημο χιονοδρομικό της κέντρο , αλλά και τις προπολεμικές συναντήσεις σταλινικών και ναζί (σε πολωνικό έδαφος!!!!) προκειμένου να εξαφανίσουν την Πολωνία από τον χάρτη ...πράγμα που δεν επετεύχθη προς μεγάλη τέρψιν των Πολωνών. 
Στην προσπάθεια να κλείσω πτήσιν  προς Κρακοβίαν περίεργος τινά ιδέα διήλθεν την κεφαλήν μου για διευρωπαϊκό ταξίδιον με αμαξωτό σιδηρόδρομο ή διασιδηρόδρομον αγγλιστί ονομαζόμενον και Interrail. (και αυτό το λινκ μη επιχειρήσετε να διαβάσετε οι μη ομιλούντες βαρβαρικάς γλώσσας...η ελληνική ημών οικουμενική γλώσσα απουσιάζει και από αυτό το τοπίο). Διαπίστωσα ότι η κάρτα ταξιδίου ''InterRail Global Train Pass'' κοστίζει δια την δευτέραν θέσιν περί τας διακοσίους πενήντα ευρώας νομισματικάς μονάδας και για 5θήμερον ταξίδιον σε διάστημα 10ημέρου.
Με προχείρους υπολογισμούς και αλλεπάλλες αναζητήσεις στον γκούγκλη κατάφερα ως άλλος Αρχιμήδης να προσδιορίσω τελικά ότι από Θεσσαλονίκη έως Βουδαπέστη απαιτείται 35 ώρος διαδρομή, εάν βέβαια δεν αποφασίσει κάποιος να ξεναγηθεί εις Σόφια ή Βουκουρεστίους  δεδομένου ότι έχουν ένα αρχιτεκτονικό αν μη τι άλλο ενδιαφέρον. Από εκεί πάλι έως την Κρακοβία είναι τουλάχιστον δέκα ώρες  μέσω Μπρατισλάβας. Φτάνοντας στην Κρακοβία κανείς είναι πλέον πολύ κοντά στον προορισμό του , εκτός και αν νοσταλγήσει να πάει ανατολικότερα (drag nach Osten) .....πράγμα που μου συμβαίνει ενίοτε δεδομένων των δεσμών μου με την αχανή και αρκουδοτρόφο Ρωσία. 
Κοιτάζοντας όμως στον Μοναχικό Πλανήτη κάτι κριτικές για την διαδρομή Μπρατισλάβα - Κρακοβία, διαπίστωσα μια αυξημένη καχυποψία των αγγλοσαξόνων προς την εν λόγω διαδρομή και αναφορές για κλοπές αποσκευών εντός των κλιναμαξών...Η είδησις αυτή με ανησύχησε σφόδρα σε βαθμό να σκεφτώ να εγκαταλείψω την απόπειρα ταξιδίου μου μέσω των ευρωπαϊκών σιδηροδρόμων. 
Δεν γνωρίζω τι θα αποφασίσω τελικά αγαπητοί μου συμπλογκεράδες ...αφού τελευταίως τα ύψη μου προκαλούν ίλιγγο (όπως και οι μετεπιβιβάσεις στα αεροπλάνα) και η Κρακοβία δεν διαθέτει λιμάνι προκειμένου να μεταβώ ακτοπλοϊκώς. Σκέπτομαι μόνο ότι πάντα με γοήτευε αυτή η άλλη ευρώπη , η κεντρική, με την ποικιλλοχρωμία της, τους εξαίσιους μουσικούς της και τον πολιτιστικό της πλούτο αν και ποτέ δεν άδραξα την ευκαιρία να την επισκεφτώ. Θυμάμαι και για τον προπάππο μου που ξεκίνησε σαν κερατζής και πέρασε χρόνια ολόκληρα στο Βουκουρέστι  ...ήταν γαμπρός στο Γανναδιό και ξενιτεύτηκε πολύ γρήγορα για την Ρουμανία που ήταν γεμάτη τότε με κοινότητες ελληνικές (εκείνος βέβαια πηγαινοέρχονταν με τα μουλάρια και τα άλογα..που σιδηρόδρομοι τότε). Μπορεί να θέλω να περπατήσω τελικά στους δρόμους της πόλης που ζούσε κάποτε ένας προγονός μου ...ποιός ξέρει; 
Αν έστω  και το ελάχιστον  της περιέργειας σας έχω κινήσει με τούτο εδώ το ποστίον , αγαπητοί μου συνμπλογκαιράδες ...αφήστε τότε κάποια σχόλια και παρατηρήσεις που ίσως βοηθήσουν την ταπεινότητά μου να λάβει την κρίσιμον απόφασιν...


Δημοφιλέστερες αναρτήσεις

google translate element

google analytics