Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

Για συμβουλές να πάτε αλλού ...




Ναι, γιατί εδώ μόλις που καταφέρνουμε να κάνουμε δυό πράγματα σωστά για τον ευατό μας. Και τελικά αυτό που προτείνεις μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ και να σε κτυπήσει  κατακέφαλα.
Βέβαια μπορεί κάποιος να φτιάξει ένα μπλόγκι όπου να συμβουλεύει από το πως να γίνετε πλούσιοι, να φτιάξετε την καλύτερη συνταγή μαγειρικής έως του πως να αποστάξετε τσίπουρα στο σπίτι σας (ναι σας λέω με ένα σκεύος σαν κατσαρόλι) ...και αν τελικά όλα όσα γράφετε ενδιαφέρουν κάποιον μπορεί να βγάλετε και κάνα φράγκο από την  διαφήμιση.
Είναι το κλασσικό αμερικάνικο μοντέλο της επιτυχίας ...το οποίο συνίσταται στο να πείσεις άλλους ότι μπορεί να γίνουν επιτυχημένοι ενόσω εσύ βγάζεις χρήματα από αυτήν την κατάσταση της δικής τους προδοκίας για επιτυχία (τελικά μόνο δική σου).
Υπάρχουν κάποιοι πάντα που μας παραμυθιάζουν , είτε πρόκειται για ασφαλιστές , είτε για δικηγόρους , είτε για διαφημιστές , είτε τέλος τέλος για τον ίδιο τον άνθρωπο μας (αυτόν που έχουμε ή είχαμε κορώνα στο κεφάλι μας). Ίσως να υπάρχει και προδιάθεση γι'αυτό (να το τραβάει το DNA μας) , γιατί ενώ η λογική δεν το δέχεται εντούτοις τρώμε στο τέλος την πατάτα ( λόγω συναισθηματικής εξάρτησης ή δεν ξέρω τι άλλο). Η ζωή είναι μια βόλτα , μια διαδρομή με συγκεκριμένη πορεία και στάσεις. Μπορείς να κάνεις ενδεχομένως καλύτερα δρομολόγια , με καλύτερο μεταφορικό μέσο ή και καλύτερους συνεπιβάτες ...εντούτοις υπάρχει η αφετηρία και ο τερματισμός για όλους. Σαφώς και για τους παραμυθατζήδες.
Βεβαίως ο Έλλην ως άλλος Διγενής αψηφά τον θάνατο και είναι έτοιμος να τον συναντήσει στα μαρμαρένια αλώνια ...πόσο μάλλον κάτι θνητούς που δεν θα πάψουν να είναι τα γνωστά κορόϊδα πάνω στα οποία χτίζονται οι επιτυχίες.
Εντούτοις ισχύει και το γνωστό ότι :"όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο θεός γελάει". Πράγματι ...
Συνεχίζω μετά από την εξαντλητική αυτήν παρέκβαση ....
Τελικώς η αναζήτηση της αλήθειας , περισσότερων δεξιοτήτων ή και τέλος τέλος περίζηλων ακαδημαϊκών τίτλων τι είναι τελικά , αν όχι μια κατάσταση παραμυθιάσματος (που εν πολλοίς δεν έχει καμία σχέση με την συνειδητότητα). Πέρασα σχεδόν 3 εβδομάδες ψάχνοντας αυτό το μαγικό πράγμα που λέγεται ελεύθερο λογισμικό και ένιωσα ακριβώς όλο αυτό το διάστημα πόσο δούλος του  είχα γίνει.
Εν ολίγοις η επιχείρηση εγκατάστασης των Ubuntu , μέσα από τα Windows Vista κατέληξε σε φιάσκο. Με μια ενημέρωση λογισμικού από το Ιντερνέτ αρχικά καταστάφηκε το περίφημο αρχείο wubi  με αποτέλεσμα τα Ubuntu μην μπορούν να εκκινήσουν. Δοκίμασα πλέον να τα εγκαταστήσω κανονικά από το Live Cd , αφήνοντας τις διαμερίσεις του σκληρού δίσκου όπως ήταν ...Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην μπορώ να εκκινήσω τα Windows. Στην προσπάθεια να τα ανακτήσω κατέστρεψα και το Grub (μια οθόνη εκκίνησης του πυρήνα  για linux όπου επιλέγεις το λογισμικό που θα μπουτάρεις). Έτσι βρέθηκαν εκτός λειτουργίας και τα δύο συστήματα. Χρειάστηκαν ώρες ψαξίματος και συνειδητοποίησης (ή απλής τελικά λογικής ότι 2 καρπούζια σε μια μασχάλη δεν χωρούν) , αφού πλέον τα Vista δεν ήταν ανακτήσιμα από τον σκληρό δίσκο (και ούτε απο το cd ανάκτησης) να περάσω σε μια full εγκατάσταση Ubuntu.
Μπορώ πάντα να ξαναβάλω βέβαια επάνω τα Vista (προσωπικά θα προτιμούσα τα ΧΡ) , αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Ίσως τελικά τελικά να με καλύπτουν απλώς τα Google OS , αφού δεν χρειάζομαι τον υπολογιστή για εξεζητημένες λειτουργίες.
Ελπίζω να είναι αυτό το τελευταίο πόστ που αφορά υπολογιστές και λειτουργικά συστήματα. Το επόμενο ελπίζω να είναι για μαγειρική , κηπουρική ή τσίπουρα ...Ίσως να γράψω έναν οδηγό πώς να κερδίζετε στο τάβλι....
Άλλωστε το μέλλον είναι σε πράγματα απλά ...όπως συμβουλές πώς να φροντίζετε έναν παπαγάλο (τι να τρώει , πώς να τον κάνετε να μιλήσει κλπ..). Πράγματι, ένας ινδός έγραψε ένα σχετικό βιβλίο και το ανάρτησε στο ίντερνετ με αποτέλεσμα να φτάσει να κερδίζει 700.000 δολάρια το μήνα. Και το καλύτερο είναι ότι ο άνθρωπος δεν ήξερε καν αγγλικά και είχε προσλάβει κάποιον να του κάνει την μετάφραση ...Αν αυτό δεν είναι η εκδίκηση του 3ου κόσμου , τότε δεν ξέρω κι εγώ τι είναι!!!!

Photo source: Flickr
Creator: whiskymac,
Διανομή: Creative Commons

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

Ζητείται μάστορας και ας είναι και από Βαρκελώνη....




Posted by Picasa 

Στην πιο πρόσφατη εθνική επέτειο και εκμεταλλευόμενοι τις αργίες βρεθήκαμε για μια ακόμα φορά στην Μόλιστα. Με σκοπό περισσότερο να χαλαρώσουμε και να ξεφύγουμε από την καθημερινόητα της πόλης, αλλά και για να δούμε και το σπίτι μετά τις πρώτες βροχές του φθινοπώρου, μιας και περάσαμε καινούργιες κάνουλες (κοινώς λούκια) και θέλαμε να κάνουμε έναν τελικό έλεγχο για διαρροές και υγρασίες.  Μείναμε συνολικά γύρω στις τρεις μέρες , όχι και πολύ ...το σπίτι δεν έχει θέρμανση και βρίσκεται ακόμα υπό επισκευή. Αυτό βέβαια δεν μας εμποδίζει να μένουμε , όποτε πάμε ,  μιας και δεν μένουμε μόνιμα ...Οι εργασίες που πρέπει να γίνουνε είναι πολλές και ποικίλλες. Πρώτα απ΄όλα το τζάκι που βλέπετε πρέπει να καθαριστεί εξωτερικά (ήδη έχω κάνει μια αποτυχημένη προσπάθεια) για να φύγουν κάτι παλιά πλαστικά χρώματα κολλημένα πάνω στην πέτρα και να μπούν και οι διακοσμητικές πλάκες που είναι απαραίτητες από πάνω για να ομορφύνει. Προς το παρόν το καίμε και αυτήν την φορά ιδίως το μπουμπουνίσαμε τόσο που σκάσαμε από την ζέστη.
Υπάρει βέβαια και μια σόμπα στην κουζίνα ...που κρατά σε ικανοποιητική θερμοκρασία τον χώρο και μάλλον θα βολευτούμε με αυτήν και στο μέλλον. Οι άλλοι χώροι του σπιτιού δεν έχουν θέρμανση ακόμα , αλλά κάτι τέτοιο είναι συνηθισμένο στα χωριά. Το πολύ πολύ σκέφτομαι να βάλω άλλη μια σόμπα στην σάλλα του πάνω ορόφου.
Στον χώρο της κουζίνας πρέπει να μπει το ταβάνι και να γίνουν τα ντουλαπάκια. Είναι μάλλον θέμα χρόνου και όχι τόσο χρημάτων.
Μετά είναι τα πατώματα που πρέπει να ξαναφτιαχτούν στον προθάλαμο , αλλά και στον πάνω όροφο. Η εσωτερική ξύλινη σκάλα είναι σε καλή κατάσταση αλλά θα χρειάζεται ένα καλό και περιποιημένο βάψιμο.
Μένουν τέλος τα ταβάνια :



το συγκεκριμένο χρονολογείται από την εποχή που χτίστηκε το σπίτι,  κάπου λίγο πριν ή μετά το 1913.  Το σχέδιο του (βλ. αυτό από τα αριστερά), θεωρώ ότι είναι καταπληκτικό, αλλά χρειάζεται  να γίνει μια επισταμένη συντήρηση γιατί έχει πάρει κάπως. Η αλήθεια είναι πως ρωτήσαμε και βρήκαμε έναν μάστορα που ασχολείται με τις εργασίες αυτές...και μάλιστα ήρθε και είδε την δουλειά. Με την ευκαιρία λοιπόν της παρουσίας μας εκεί τον πήραμε τηλέφωνο για να μας δώσει προσφορά και εφόσον συμφωνούσαμε να του αφήσουμε τα κλειδιά του σπιτιού.
Στάθηκε αδύνατο να τον πετύχουμε παρά τις επανειλλημένες κλήσεις μας στο κινητό του ....Στην Κόνιτσα που πήγαμε για να τροχίσουμε την αλυσίδα από το αλυσοπρίονο προσπαθήσαμε και πάλι να τον αναζητήσουμε ρωτώντας που βρίσκεται ....ούτε όμως ο ίδιος ο μαγαζάτορας κατάφετε να τον εντοπίσει αν και προσφέρθηκε φιλότιμα. Μάθαμε όμως ότι είναι καλά και έτσι δεν ανησυχούμε γι΄αυτόν..(μάλλον θα πρέπει να ψάξουμε για άλλον). Ας είναι και από Βαρκελώνη που λέει ο λόγος.
Ως φαίνεται, υπάρχουν μια σειρά από ιδιότυποι κανόνες στην αγορά της Κόνιτσας , πράγμα που το συναντάς μόνο σε μικρά μέρη (και όχι σε όλα ) της Ελλάδος ...Έτσι περνώντας Σάββατο μέρα από κει με προορισμό το χωριό , διαπιστώσαμε με έκπληξη ότι το ψωμί είχε εξαντληθεί σε όλους τους φούρνους γύρω στις 12 ...κινδυνεύσαμε να μείνουμε άψωμοι για όλο το τριήμερο. Ευτυχώς βρέθηκε τελικά μια φρατζόλα σε ένα πρατήριο άρτου  πιο κάτω.
Στην μικρή αυτή πόλη υπάρχει μια χαρακτηριστική χαλαρότητα που οφείλεται μάλλον στο γεγονός ότι η κίνηση και ο τζίρος είναι δεδομένος και βαίνει μειούμενος , αφού η περιοχή φθίνει πληθυσμιακά και επομένως και οικονομικά. Οι άνθρωποι δεν έχουν λόγο να αγχώνονται ...ότι είναι να γίνει , θα γίνει έτσι κι αλλιώς ...κι αν βαρεθούν να περιμένουν τον επόμενο πελάτη , που μπορεί να μην φανεί τέλος τέλος ...το πατάν και έναν κλείδωμα και πάνε να πιούν κάνα τσίπουρο.
Κατά τ΄άλλα τα περάσαμε ήσυχα χουχουλιάζοντας μπροστά στο τζάκι , ψήνοντας παϊδάκια και κάστανα και πίνοντας άφθονο κρασί που είχαμε πάρει από την Κόνιτσα...ένας ντόπιος που μας έδωσε ένα μπουκάλι κόκκινο από το περσινό, αποδείχτηκε ξινισμένο (το κράτησα να το κάνω ξύδι). Τα απογεύματα πηγαίναμε στο καφενείο όπου συγκεντρώνονταν και οι κυνηγοί που επιδίδονται στο θεάρεστο έργο να εξαφανίσουν ότι είδος πανίδας έχει απομείνει ...το να συζητά κανείς μαζί τους εν τέλει θεωρώ ότι είναι μάταιο. Άντε να αποδείξεις ότι ο τροφοσυλλέκτης κυνηγός ανήκει σε μια άλλη εποχή που έχει παρέλθει χωρίς επιστροφή...ότι πολλά είδη της άγριας πανίδας είναι υπό εξαφάνιση και ότι αν συμβεί αυτό θα είναι καταστροφικό και για μας τους ανθρώπους...Είναι σαν να χτυπάς στου κουφού την πόρτα...
Στο καφενείο βρήκα αναρτημένο έναν πίνακα  !!!!!!! Είναι η απεικόνιση του Γανναδιού έτσι όπως φαίνεται στο έμπα του χωριού.....Τον φωτογράφησα και τώρα σκέφτομαι να ζητήσω την άδεια από τον δημιουργό του για να  το ανεβάσω εδώ ...το έργο θυμίζει απόπειρες πριμιτίφ ζωγράφων  με μια τεχνοτροπία νατουραλιστική. Αν και δεν είμαι ο πιο  κατάλληλος  να μιλώ για την τέχνη, εντούτοις  εκτιμώ την προσπάθεια ανθρώπων που δεν το βάζουν κάτω και σε πείσμα των καταστάσεων επιμένουν να δημιουργούν και να προσφέρουν ....Αλλά για τον συγκεκριμένο άνθρωπο ελπίζω να μιλήσω μια άλλη φορά....

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

Ζακοπάνισμα με τραίνο το χειμώνα....



Σύντροφοι εσείς συμπλογκαιράδες που είστε και διεθνισταί ....ίσως το θέμα του ποστίου ετούτου σας φανεί αν μη τι άλλο,  ενδιαφέρον.
Επειδή τυγχάνω εδώ και δύο έτη περίπου ανερχόμενος εσπεραντιστής (εξυπακούεται δε εσπεραντιστής διεθνιστής), έλαβον μέσω τβιτερίου μυνήματος (tweeter) μυστήριον τινά πρόσκλησιν για να παρακολουθήσω εβδομαδιαία συνάντηση  (περιττόν να ανοίξετε το λινκ ετούτο οι μη ομιλούντες την εσπεραντικήν) στα απόμερα και κρημνώδη όρη των Πολωνικών Καρπαθίων εγγύς των συνόρων μετά της Σλοβακίας. Η πόλις που θα φιλοξενήσει αυτήν την διεθνούς χαρακτήρα συνάντησιν έχει το όχι και τόσο περίεργο για τα πολωνικά όνομα Ζακοπάνιε και είναι γνωστή για το περίφημο χιονοδρομικό της κέντρο , αλλά και τις προπολεμικές συναντήσεις σταλινικών και ναζί (σε πολωνικό έδαφος!!!!) προκειμένου να εξαφανίσουν την Πολωνία από τον χάρτη ...πράγμα που δεν επετεύχθη προς μεγάλη τέρψιν των Πολωνών. 
Στην προσπάθεια να κλείσω πτήσιν  προς Κρακοβίαν περίεργος τινά ιδέα διήλθεν την κεφαλήν μου για διευρωπαϊκό ταξίδιον με αμαξωτό σιδηρόδρομο ή διασιδηρόδρομον αγγλιστί ονομαζόμενον και Interrail. (και αυτό το λινκ μη επιχειρήσετε να διαβάσετε οι μη ομιλούντες βαρβαρικάς γλώσσας...η ελληνική ημών οικουμενική γλώσσα απουσιάζει και από αυτό το τοπίο). Διαπίστωσα ότι η κάρτα ταξιδίου ''InterRail Global Train Pass'' κοστίζει δια την δευτέραν θέσιν περί τας διακοσίους πενήντα ευρώας νομισματικάς μονάδας και για 5θήμερον ταξίδιον σε διάστημα 10ημέρου.
Με προχείρους υπολογισμούς και αλλεπάλλες αναζητήσεις στον γκούγκλη κατάφερα ως άλλος Αρχιμήδης να προσδιορίσω τελικά ότι από Θεσσαλονίκη έως Βουδαπέστη απαιτείται 35 ώρος διαδρομή, εάν βέβαια δεν αποφασίσει κάποιος να ξεναγηθεί εις Σόφια ή Βουκουρεστίους  δεδομένου ότι έχουν ένα αρχιτεκτονικό αν μη τι άλλο ενδιαφέρον. Από εκεί πάλι έως την Κρακοβία είναι τουλάχιστον δέκα ώρες  μέσω Μπρατισλάβας. Φτάνοντας στην Κρακοβία κανείς είναι πλέον πολύ κοντά στον προορισμό του , εκτός και αν νοσταλγήσει να πάει ανατολικότερα (drag nach Osten) .....πράγμα που μου συμβαίνει ενίοτε δεδομένων των δεσμών μου με την αχανή και αρκουδοτρόφο Ρωσία. 
Κοιτάζοντας όμως στον Μοναχικό Πλανήτη κάτι κριτικές για την διαδρομή Μπρατισλάβα - Κρακοβία, διαπίστωσα μια αυξημένη καχυποψία των αγγλοσαξόνων προς την εν λόγω διαδρομή και αναφορές για κλοπές αποσκευών εντός των κλιναμαξών...Η είδησις αυτή με ανησύχησε σφόδρα σε βαθμό να σκεφτώ να εγκαταλείψω την απόπειρα ταξιδίου μου μέσω των ευρωπαϊκών σιδηροδρόμων. 
Δεν γνωρίζω τι θα αποφασίσω τελικά αγαπητοί μου συμπλογκεράδες ...αφού τελευταίως τα ύψη μου προκαλούν ίλιγγο (όπως και οι μετεπιβιβάσεις στα αεροπλάνα) και η Κρακοβία δεν διαθέτει λιμάνι προκειμένου να μεταβώ ακτοπλοϊκώς. Σκέπτομαι μόνο ότι πάντα με γοήτευε αυτή η άλλη ευρώπη , η κεντρική, με την ποικιλλοχρωμία της, τους εξαίσιους μουσικούς της και τον πολιτιστικό της πλούτο αν και ποτέ δεν άδραξα την ευκαιρία να την επισκεφτώ. Θυμάμαι και για τον προπάππο μου που ξεκίνησε σαν κερατζής και πέρασε χρόνια ολόκληρα στο Βουκουρέστι  ...ήταν γαμπρός στο Γανναδιό και ξενιτεύτηκε πολύ γρήγορα για την Ρουμανία που ήταν γεμάτη τότε με κοινότητες ελληνικές (εκείνος βέβαια πηγαινοέρχονταν με τα μουλάρια και τα άλογα..που σιδηρόδρομοι τότε). Μπορεί να θέλω να περπατήσω τελικά στους δρόμους της πόλης που ζούσε κάποτε ένας προγονός μου ...ποιός ξέρει; 
Αν έστω  και το ελάχιστον  της περιέργειας σας έχω κινήσει με τούτο εδώ το ποστίον , αγαπητοί μου συνμπλογκαιράδες ...αφήστε τότε κάποια σχόλια και παρατηρήσεις που ίσως βοηθήσουν την ταπεινότητά μου να λάβει την κρίσιμον απόφασιν...


Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2009

Ερείπια ....και όχι κοπριές.


Σύντροφοι συνμπογκεράδες και συντρόφισσες ...η κατάτμηση της ιδιοκτησίας σε έπακρον βαθμόν στα χωριά της Μολίστης οδήγησε εις την σταδιακήν της απαξίωση. Συνήθως το γεγονός αυτό , που φαίνεται ως μια αδυναμία τακτοποίησης κληρονομικών υποθέσεων, αντλεί την αιτία του περισσότερο από  φυλογενετικούς παράγοντες. Προτιμώ να πέσει λέει ο άλλος, παρά να το φάει ο διπλανός μου, και κατά πάσα πιθανότητα κοντινός συγγενής.
Πολλά είναι τα σπίτια σε αυτήν την κατάσταση , που έτσι και αλλιώς δεν οδηγεί πουθενά. Το να κάνεις ζημία ή να στέκεσαι εμπόδιο απλώς και μόνον στην εξέλιξη των πραγμάτων, δεν αποτελεί απλώς και μόνον μια δυστροπία αλλά και κύριο χαρακτηριστικό της βλακείας. Διότι το μόνον που ζητάς είναι να  βλάψεις κάποιον χωρίς ταυτόχρονα να κερδίζεις τίποτε  ο ίδιος. Και ως γνωστόν η βλακεία πέρα από επιβλαβής είναι και ανίκητη.
Στην περίπτωση μου μπορώ να θεωρήσω ότι έχω σταθεί τυχερός , αφού ο παππούς μου δεν είχε αδέρφια και έκανε μόνο ένα παιδί ( δεν πρόλαβε ο δόλιος να ξαναδεί την γυναίκα του ...αλλά αυτά θα τα εξιστορήσω κάποια στιγμή αναλυτικά) ...τον πατέρα μου. Έτσι το σπίτι δεν τεμαχίστηκε σε 42 μεράδια και αν και το βρήκαμε σε κακή κατάσταση ήταν κάτι δικό μας και δεν είχαμε πάρε δώσε με τα κληρονομικά.
Η μοίρα πολλών σπιτιών με κληρονομικές διαφορές είναι όπως αυτού  στην φωτογραφία, που βρίσκεται σε κάποιο άλλο χωριό.  Δεν αναφέρω φυσικά ποιό είναι , γιατί δεν γνωρίζω και δεν έχει  ιδιαίτερη σημασία να μάθω.  Οι συντηρήσεις και  οι επισκευές αναντίρρητα κοστίζουν , τόσο σε χρήματα όσο και σε χρόνο (και ίσως και κάποιες σουβλιές στο στομάχι). Εν τούτοις όλα διορθώνονται αν θέλεις να παραμένεις για 20 ημέρες ετησίως στο βουνό και να κοιτάς που και που προς τον Γράμμο ή το Καμινίκ...να κάθεσαι κάτω από τον Πλάτανο και να ξεδίνεις στα κλαδίνα τον 15αύγουστο. Βέβαια , σου βγαίνει λίγο ακριβά σε σχέση με το να έκλεινες δωμάτιο σε κάποιον τουριστικό προορισμό, αλλά όπως είπε και ένας Κονιτσιώτης μια φορά : "Την θέα την πληρώνεις...".
Δεν είναι άλλωστε λόγοι οικονομικών υπολογισμών που είμαστε εκεί...για τις λίγες μέρες που είμαστε κάθε χρόνο.
Προκύπτει επομένως το ερώτημα - κρίσιμο κατά την ταπεινή μου γνώμη - ...γιατί είμαστε εκεί; Ή γιατί είμαστε εκεί ακόμα; Εξ΄όσων γνωρίζω κανένας από αυτούς που είμαστε εκεί πάνω - για να μην πω την έκφραση μεταξύ των συγχωριανών που είναι ανευ νοήματος- δεν απάντα μέχρι σήμερα σε αυτό το ερώτημα. Κι επειδή η απάντηση δεν είναι απλή ..θα προτιμούσα να επιχειρήσω αυτού του είδους την προσπάθεια σε ένα από τα επόμενα πόστ.
Τελειώνω με μια φράση ενός γνωστού μου  από το χωριό, όπου σε  συζήτηση - κοινωνική κριτική ή κουτσομπολιό - όπως θέλετε πείτε το ..μου είπε το εξής :
- Ποιοί ; Αυτοί ...είναι ερείπια!! Δεν είναι ούτε κοπριές , γιατί η κοπριά είναι κάτι χρήσιμο και μπορείς να την βάλεις στον κήπο σου. Ενω τα ερείπια δεν είναι για τίποτε, παρά μόνον να φυλάγεσαι μην πέσουνε και  σε πλακώσουν...
Τα συμπεράσματα αγαπητοί μου συμπλογκοσφαιρισταί δικά σας .....

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

Περί του νοήματος της ζωής και άλλα νεφελώδη

Χάσαμε τον δρόμο αδέρφια....Κάποιοι σκέφτονται μια καλύτερη ευκαιρία για να τα κονομήσουν σε δύσκολους καιρούς ενώ άλλοι απλώς επιβιώνουν και ονειρεύονται καρβέλια. Ένα κοριτσάκι που του κάνω μαθήματα ελληνικών στο Skype μου έκανε ολόκληρη διάλεξη όταν της είπα ότι δεν έχω προσδοκίες από την ζωή ...Μου απάντησε με ύφος Φρόιντ και βάλε ότι πολλοί άνθρωποι δεν θεωρούν αυτονόητα κάν αυτά που εμείς έχουμε εξασφαλισμένα και γι΄αυτόν τον λόγο θα έπρεπε να είμαι πολύ ευχαριστημένος από την ζωή μου  αφού έχω ένα σπίτι για να μένω και μια δουλειά για να με συντηρεί.
Θυμήθηκα τότε ένα επεισόδιο σε ένα λιμάνι της Ρωσίας. Ήταν ένα βράδυ που το είχα ρίξει στην κραιπάλη παρέα με έναν ρώσο. Κάποια στιγμή πήγαμε στο Магнет  (έτσι λένε τα μεγάλα μπακάλικα)  να αγοράσουμε βότκα. Μπήκαμε μέσα στο μαγαζί και εκείνος διάλεξε σαν πιο ειδικός που ήταν. Εγώ αγόρασα και κάτι για φαγητό - ήταν κάτι πρόχειρα φτηνά φαγώσιμα με μπόλικο αλάτι σαν τα αποξηραμένα καλαμάρια - ενώ ο άλλος ήδη είχε βγεί στο δρόμο. Κάτσαμε απέναντι στο παρκάκι που ήταν γεμάτο από κόσμο (αφού κανένας δεν είχε χρήματα για μπαράκια και εστιατόρια)  και ενώ μου εξηγούσε ότι απαγορεύεται να πίνεις στον δρόμο και αν σε πιάσουν οι αστυνομικοί μπορεί να έχεις σοβαρά προβλήματα  με το νόμο ...πριν καλά καλά το καταλάβω είχε αδειάσει το μπουκάλι με την βότκα. Την κατέβαζε με κάτι μεγάλες χορταστικές γουλιές ....Ο ίδιος δούλευε φύλακας στο λιμάνι σε μια μεγάλη αποθήκη και μάλλον αυτό ήταν και το σπίτι του. Έμενε στο κουβούκλιο της εισόδου ....Εκεί καταλήξαμε τελικά με ένα μπουκάλι κρασί, ενώ προσπαθούσε να μου εξηγήσει γιατί τελικά δεν πήγαμε να βρούμε κάτι κορίτσια ...Φαινόταν να μην τον απασχολεί ιδιαίτερα το θέμα. Το μόνο ήθελε ήταν να γίνει λάσπη από το αλκοόλ. Μπήκαμε στο κουβούκλιο και καθίσαμε ανάμεσα στα υποτυπώδη έπιπλα που είχε (ένα τραπέζι με κάτι βρώμικες καρέκλες και διάφορα χαρτόκουτα). Η ατμόσφαιρα θύμιζε λίγο από περιγραφή του Ντοστογιέφσκι...ένα μικρό κουτάβι βρέθηκε στα πόδια μας την ώρα που ο Ρομάν προσπαθούσε να ανοίξει το κρασί με ένα μαχαίρι.
Κάποια στιγμή η κατάσταση βρέθηκε εκτός ελέγχου, όταν εκείνος μέσα στην τύφλα του άρχισε να κάνει κάποια ακροβατικά με το μαχαίρι στα χέρια του...Τα χρειάστηκα. Με τρόπο του είπα ότι θέλω να φύγω, ενώ εκείνος επέμενε να κάτσω για να πιούμε. Τελικά του είπα ότι πάω για κατούρημα για να τον ξεφορτωθώ...Με ακολούθησε για να ανοίξει την μπάρα της εισόδου ενώ εγώ  τον στόλισα με κάτι ρώσικα μπινιλίκια που θυμόμουν για την περίσταση. Έφυγα μέσα σε βαθύ σκοτάδι περπατώντας ανάμεσα σε μια ατελείωτη ουρά από νταλίκες με τους γερανούς να στέκουν σαν απρόσωπα τέρατα απειλητικά πάνω απο τα κεφάλια μας.
Μια μέρα θα σας μάθω και σας πώς να βρίζετε στα ρώσικα. Αχρείαστα να είναι !!!

Κυριακή 23 Αυγούστου 2009

Fox Glacier, Νέα Ζηλανδία


Fox Glacier, New Zealand, première mise en ligne par locationindependent.
Αγαπητοί μου φίλοι...μια και δεν είμαστε τοπικιστές , ιδού μια φωτό από παγετώνα στην Νέα Ζηλανδία. Ωραίες οι ομορφιές της χώρας μας, αλλά και οι άλλοι δεν πάνε πίσω , όπως και να το κάνουμε...

Τετάρτη 12 Αυγούστου 2009

ΒΚοντακτε ή VKontakte

Πρόκειται για το Ρωσικό Facebook ...από το οποίο έχει δανειστεί  πολλά στοιχεία και δυνατότητες. Περιλαμβάνει κυρίως το ρωσόφωνο κοινό από τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ αλλά και σοβιετικούς μετανάστες στην δυτική ευρώπη....Προτιμούν ως  φαίνεται τον δικό τους κόσμο , παρά να αναμιγνύονται με τους αγγλοσάξονες. Ήδη διαθέτει περισσότερους από 40 εκατομμύρια χρήστες και συνεχίζει σχετικά με γρήγορο ρυθμό μεγέθυνσης των χρηστών του. Ήδη έχει καταλάβει την 24η θέση σε σχέση με όλα site κοινωνικής δικτύωσης....για περισσότερες πληροφορίες δείτε  στο ίδιο το Vkontakte. 

Πληροφορίες σχετικά μ'αυτό δείτε στο σχετικό άρθρο  της Βικιπαίδειας. Αν πάλι  είστε Ρωσόφωνος , ιδού μια εξαιρετική ευκαιρία να γνωρίσετε κόσμο. 

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009

Ταξίδια με ωτοστόπ και υπνόσακκο

Σήμερα έπεσε το μάτι μου σε μια καινούργια ιστοσελίδα σχετική με ταξίδια , φιλοξενίες και διάφορα άλλα ενδιαφέροντα που αφορούν την διαπολιτισμική επικοινωνία.
Εφτιάξα γρήγορα έναν λογαριασμό προκειμένου να αποκτήσω πρόσβαση στις πληροφορίες που είχε. Όπως και να το κάνεις είναι ένας εναλλακτικός τρόπος ταξιδιού , που τον επιλέγουν αρκετοί άνθρωποι γνωρίζοντας βέβαια εκ των προτέρων τους κινδύνους που επιφυλάσσει.
Το άλλο θετικό στην ιστορία είναι το γεγονός ότι πρόκειται για καθαρά εθελοντική προσπάθεια ή ένα δίκτυο που το έστησαν καθαρά εθελοντές.
Υπάρχει μια φροντίδα για σχετική παροχή ασφάλειας με το δεδομένο ότι για να δεχτεί να σε συναντήσει κάποιος θα πρέπει να του δώσεις εκ των προτέρων τα στοιχεία σου (πραγματικό ονοματεπώνυμο και αριθμό διαβατηρίου) , ώστε να μπορέσει να τα ταυτοποιήσει όταν θα γίνει η συνάντηση.
Η ιδέα είναι απλή ...ακόμα και αν ταξιδεύει κάποιος μόνος του θα έχει στον δρόμο του πολλούς ανθρώπους να συναντήσει , έστω και αν δεν προσφέρονται να τον φιλοξενήσουν ....αλλά απλώς να πάνε μαζί για φαγητό , ή μια περιήγηση ή έστω να πάρει κανείς κάποιες χρήσιμες και έγκυρες πληροφορίες από κάποιον ντόπιο.
Για όποιον ενδιαφέρεται μπορεί να επισκεφτεί το site ....σίγουρα είναι κάτι πρωτότυπο....

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

Απλά για να κατοχυρώσω το username

Πρώτη μέρα απαγόρευσης του τσιγάρου στους δημόσιους χώρους ...και κάπου εκει χαζεύοντας στο openid σκέφτηκα να κατοχυρώσω την ταυτότητά μου. Είναι το δεύτερο μπλογκ μου ..υπήρχε και ένα για την φίλη μου αλλά πλέον το έχω διαγράψει και αυτό και εκείνη. Το παρόν φιλοδοξώ να είναι κάτι μεταξύ ημερολογίου και αυτοσχέδιων κειμένων. ...Ο χρόνος θα δείξει ...

Δημοφιλέστερες αναρτήσεις

google translate element

google analytics