Είναι ήδη από την περασμένη Δευτέρα που έχω επιστρέψει στην Ελλάδα γεμάτος αναμνήσεις και όμορφες σκέψεις τόσο για τη χώρα και τους ανθρώπους της, όσο και για την 4η εκπαιδευτική συνάντηση του
Lernu που είχε πραγματοποιηθεί στην πόλη Νίτρα της Σλοβακίας από τις 30 Ιουλίου έως τις 7 Αυγούστου.
Με την άφιξη μου στη Βιέννη στις 29 Ιουλίου το μεσημέρι, πήρα κατευθείαν το λεωφορείο για Μπρατισλάβα έξω από το αεροδρόμιο (το κόστος του εισιτηρίου ήταν 7,70 ευρώ, ενώ για τα μπαγάζια έπρεπε να πληρώσει κανείς έξτρα 1 ευρώ). Η διαδρομή μέχρι την Μπρατισλάβα με το λεωφορείο είναι μια ώρα.
Από τον κεντρικό σταθμό λεωφορείων της Μπρατισλάβα πήγα κατευθείαν με ταξί στο πλωτό μου ξενοδοχείο, το οποίο είχα κλείσει από πριν μέσω ίντερνετ. Η τιμή είναι συνήθως μέχρι και 10 ευρώ καλύτερα αν κάποιος κλείσει το δωμάτιό του on line, παρά με την φυσική του παρουσία στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου.
Κατέλυσα λοιπόν από πολύ νωρίς στο πλοίο όπου ήταν το δωμάτιό μου, με ταξί από τον Σταθμό μέχρι την αποβάθρα που είχε αγκυροβολήσει το πλωτό ξενοδοχείο.
Το πλοίο ανήκε στην ιδιοκτησία ενός Ινδού, που τα προηγούμενα χρόνια είχε κάνει δουλειές στην Τσεχία. Γι'αυτό και το προσωπικό του ήταν ως επί το πλείστον Ινδοί και μάλιστα Hindu (δηλαδή Ινδουϊστές) , με όλη την περίτεχνη διακόσμηση μέσα στο πλοίο.
Οι μόνοι Σλοβάκοι υπάλληλοι ήταν ο μηχανικός του πλοίου και η κοπέλλα που ήταν στην υποδοχή της ρεσεψιόν. Και οι δυό τους ήταν πολύ καλά και ευγενικά παιδιά.
Με τον Ρόναλντ γνωριστήκαμε κάπως παραπάνω, αφού του πρόσφερα ένα μπουκάλι κονιάκ που είχα μαζί μου με αποτέλεσμα - όχι και τόσο καλό για εκείνον που έπινε ήδη από ώρα- να τον οδηγήσουμε εκτός καταστρώματος σε ένα ταξί για να γυρίσει σπίτι του να κοιμηθεί. Αλλά και για μένα η βραδυά συνεχίστηκε κάπως επεισοδιακά αφού συμμετείχα σε ένα καραόκε πάρτι μιας μεγάλης παρέας Σλοβάκων στο κάτω κατάστρωμα του καραβιού , όπου λειτουργούσε ένα αρκετά συμπαθητικό μπαράκι.
Φυσικά την άλλη μέρα ξύπνησα με έναν τρομερό πονοκέφαλο, μάζεψα τα πράγματά μου, χαιρέτησα την κοπέλλα στη ρεσεψιόν και ζήτησα ένα ταξί για να πάω στο σταθμό να πάρω το λεωφορείο για τη Νίτρα. Η μετάβαση αυτή αποδείχτηκε ολίγον επεισοδιακή ...Πρώτον γιατί ο ταξιτζής ήταν λέει ιδιώτης και μου χρέωσε το δρομολόγιο στην τριπλάσια τιμή απ'ότι είχα πληρώσει την προηγούμενη φορά. Δεν ήθελα να δημιουργήσω φασαρία γιατί θα έχανα χρόνο και ίσως και όλη την διάθεσή μου και επιπλέον ήθελα να φτάσω εγκαίρως στη Νίτρα. Δεύτερον, γιατί στο λεωφορείο διαπίστωσα ότι είχα ξεχάσει την ψηφιακή μου κάμερα στο ταξί, αν και εγκαίρως τηλεφώνησα στο ξενοχοδείο και η κοπέλλα εκεί επικοινώνησε με τον ταξιτζή που όντως επέστρεψε την κάμερα στο ξενοδοχείο ...Έπρεπε απλώς κάποια στιγμή να γυρίσω στη Μπρατισλάβα για την πάρω, πράγμα που έγινε τις επόμενες μέρες σε μια εκδρομή που έγινε στην πρωτεύουσα της Σλοβακίας. Εν τέλει έφτασα στη Νίτρα μετά από ένα ταξίδι μιάμισι ώρας περίπου . Μόλις κατέλυσα στον ξενώνα έκανα την εγγραφή μου και μίλησα με όσους φίλους και γνωστούς βρήκα από την προηγούμενη χρονιά. Τσέχους, Ιταλούς, Σλοβάκους ....αλλά αυτή τη χρονιά έκανα πολύ περισσότερους φίλους τόσο από την Ευρώπη όσο και από την Κίνα , τις ΗΠΑ , τον Χουλιάνο από την Κούβα που τραγουδούσε και χόρευε υπέροχα τους ρυθμούς της πατρίδας του.
 |
| Από την πρώτη χαιρετιστήρια συγκέντρωση των συμμετεχόντων στο SES 2011 |
Ομως για την συνάντηση αυτή θα γράψω αργότερα, αφού τόσο τα μαθήματα όσο και οι εκδηλώσεις είχαν αρκετό ενδιαφέρον ...αν και στα πρώτα δεν ήμουν επιμελής και αποδείχτηκα κοπανατζής. Θα συνεχίσω την παρουσίαση του SES 2011 αύριο. Μείνετε συντονισμένοι.
