Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ρωσία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ρωσία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

Περί του νοήματος της ζωής και άλλα νεφελώδη

Χάσαμε τον δρόμο αδέρφια....Κάποιοι σκέφτονται μια καλύτερη ευκαιρία για να τα κονομήσουν σε δύσκολους καιρούς ενώ άλλοι απλώς επιβιώνουν και ονειρεύονται καρβέλια. Ένα κοριτσάκι που του κάνω μαθήματα ελληνικών στο Skype μου έκανε ολόκληρη διάλεξη όταν της είπα ότι δεν έχω προσδοκίες από την ζωή ...Μου απάντησε με ύφος Φρόιντ και βάλε ότι πολλοί άνθρωποι δεν θεωρούν αυτονόητα κάν αυτά που εμείς έχουμε εξασφαλισμένα και γι΄αυτόν τον λόγο θα έπρεπε να είμαι πολύ ευχαριστημένος από την ζωή μου  αφού έχω ένα σπίτι για να μένω και μια δουλειά για να με συντηρεί.
Θυμήθηκα τότε ένα επεισόδιο σε ένα λιμάνι της Ρωσίας. Ήταν ένα βράδυ που το είχα ρίξει στην κραιπάλη παρέα με έναν ρώσο. Κάποια στιγμή πήγαμε στο Магнет  (έτσι λένε τα μεγάλα μπακάλικα)  να αγοράσουμε βότκα. Μπήκαμε μέσα στο μαγαζί και εκείνος διάλεξε σαν πιο ειδικός που ήταν. Εγώ αγόρασα και κάτι για φαγητό - ήταν κάτι πρόχειρα φτηνά φαγώσιμα με μπόλικο αλάτι σαν τα αποξηραμένα καλαμάρια - ενώ ο άλλος ήδη είχε βγεί στο δρόμο. Κάτσαμε απέναντι στο παρκάκι που ήταν γεμάτο από κόσμο (αφού κανένας δεν είχε χρήματα για μπαράκια και εστιατόρια)  και ενώ μου εξηγούσε ότι απαγορεύεται να πίνεις στον δρόμο και αν σε πιάσουν οι αστυνομικοί μπορεί να έχεις σοβαρά προβλήματα  με το νόμο ...πριν καλά καλά το καταλάβω είχε αδειάσει το μπουκάλι με την βότκα. Την κατέβαζε με κάτι μεγάλες χορταστικές γουλιές ....Ο ίδιος δούλευε φύλακας στο λιμάνι σε μια μεγάλη αποθήκη και μάλλον αυτό ήταν και το σπίτι του. Έμενε στο κουβούκλιο της εισόδου ....Εκεί καταλήξαμε τελικά με ένα μπουκάλι κρασί, ενώ προσπαθούσε να μου εξηγήσει γιατί τελικά δεν πήγαμε να βρούμε κάτι κορίτσια ...Φαινόταν να μην τον απασχολεί ιδιαίτερα το θέμα. Το μόνο ήθελε ήταν να γίνει λάσπη από το αλκοόλ. Μπήκαμε στο κουβούκλιο και καθίσαμε ανάμεσα στα υποτυπώδη έπιπλα που είχε (ένα τραπέζι με κάτι βρώμικες καρέκλες και διάφορα χαρτόκουτα). Η ατμόσφαιρα θύμιζε λίγο από περιγραφή του Ντοστογιέφσκι...ένα μικρό κουτάβι βρέθηκε στα πόδια μας την ώρα που ο Ρομάν προσπαθούσε να ανοίξει το κρασί με ένα μαχαίρι.
Κάποια στιγμή η κατάσταση βρέθηκε εκτός ελέγχου, όταν εκείνος μέσα στην τύφλα του άρχισε να κάνει κάποια ακροβατικά με το μαχαίρι στα χέρια του...Τα χρειάστηκα. Με τρόπο του είπα ότι θέλω να φύγω, ενώ εκείνος επέμενε να κάτσω για να πιούμε. Τελικά του είπα ότι πάω για κατούρημα για να τον ξεφορτωθώ...Με ακολούθησε για να ανοίξει την μπάρα της εισόδου ενώ εγώ  τον στόλισα με κάτι ρώσικα μπινιλίκια που θυμόμουν για την περίσταση. Έφυγα μέσα σε βαθύ σκοτάδι περπατώντας ανάμεσα σε μια ατελείωτη ουρά από νταλίκες με τους γερανούς να στέκουν σαν απρόσωπα τέρατα απειλητικά πάνω απο τα κεφάλια μας.
Μια μέρα θα σας μάθω και σας πώς να βρίζετε στα ρώσικα. Αχρείαστα να είναι !!!

Δημοφιλέστερες αναρτήσεις

google translate element

google analytics