Η παραμονή μου στη Βαρσοβία ήδη είχε φτάσει τις 5 ημέρες. Είχαμε πάνω κάτω συμφωνήσει ότι δεν θα μείνω περισσότερο και αυτά συμφωνούνται πάντα εξ'αρχής. Ο σεβασμός του χώρου και των δυνατοτήτων των ανθρώπων που σε φιλοξενούν είναι βασική παράμετρος για όσους έχουν επιλέξει αυτόν τον τρόπο για να ταξιδεύουν.
Ο Ιρέκ πριν φύγω με πληροφόρησε ότι για το Βρότσλαβ υπάρχει μια πολύ φτηνή εταιρεία με καινούργιο στόλο λεωφορείων και wifi στη διάρκεια της διαδρομής. Το εισιτήριο από Βαρσοβία για Βρότσλαβ με
λεωφορείο για 400 + χιλμ. απόσταστη ήταν στα 9 ευρώ (και με σύνδεση
wifi για Internet). Σκεφτείτε μόνο πόσο κάνουν τα εισιτήρια για αντίστοιχες αποστάσεις στην Ελλάδα για να καταλάβετε τη διαφορά.
Τα κόστη γενικότερα σε προϊόντα και υπηρεσίες ήταν αρκετά μικρότερα απ'αυτά της χώρας μας. Τόσο στα
εισιτήρια στις συγκοινωνίες, όσο και στη διατροφή (σουπερ μάρκετ, φαγητό
στο δρόμο κλπ). Στα ρούχα και παπούτσια μάλλον οι τιμές μας είναι ίδιες αν και δεν το πολυέψαξα καθώς δεν είχα χρόνο για ψώνια. Ο καφές και τα
αφεψήματα κυμαίνονταν στα 2 με 2,5 ευρώ στο κέντρο της Βαρσοβίας και σίγουρα στα προάστια
θα ήταν ακόμα φτηνότερος. Σαφώς οι μισθοί εκεί είναι χαμηλότεροι και οι άνθρωποι έχουν μικρότερες προσδοκίες ως προς το τρόπο ζωής εδώ και χρόνια. Μη ξεχνάμε ότι οι Πολωνοί υπέφεραν τρομερά στα χρόνια της παραμονής τους υπό την σοβιετική επιρροή. Έχω ακούσει διηγήσεις ότι ο μισθός τους έπρεπε να μετατρέπεται αμέσως σε δολάρια στη μαύρη αγορά γιατί εξανεμίζονταν από τον πληθωρισμό μέσα σε μια βδομάδα, ότι τα σούπερ μάρκετ δεν είχαν τίποτε (ούτε ψωμί) πέρα από οινόπνευμα, καθώς η χώρα παρέλυε από τις απανωτές απεργίες της Αλληλεγγύης. Δεν είμαι ειδικός στη ιστορία της Πολωνίας αλλά δεν έχω λόγο να μην πιστέψω ανθρώπους που έζησαν τα γεγονότα και ήταν μέρος της ιστορίας της χώρας. Κλείνω αυτή τη μεγάλη παρένθεση για να συνεχίσω τη διήγησή μου.
Στο Βρότσλαβ έφτασα στις 11 Οκτωβρίου το απόγευμα καθώς το λεωφορείο άργησε αρκετά και ο δρόμος σε ένα μεγάλο μέρος του ανακατασκευάζονταν.
Ο φίλος μου ο Κονσταντίν με περίμενε στο σταθμό των λεωφορείων. Τον είχα γνωρίσει κι αυτόν σε μια εσπεραντική συνάντηση το 2011 και τον είχα ξαναβρεί στο Γκντάνσκ το χειμώνα. Είναι ρώσος, φοιτητής τσεχικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Βρότσλαβ. Μιλάει 5 ή 6 γλώσσες. Τις 4 με 5 απ'αυτές τις μιλά σε επίπεδο σχεδόν μητρικής και είναι ο άνθρωπος που ίδρυσε την Εσπεραντική ομάδα Auroro που οργανώνει μια σειρά μαθημάτων και εκδηλώσεων στο Πανεπιστήμιο του Βρότσλαβ. Ο ίδιος έφτασε μέχρι τη Σικελία για να διδάξει Εσπεράντο σε σχολεία της μικρής πόλης Μαζάρα ντελ Βάλλο, μια πόλη στην νότια ακτή της Σικελίας που είναι γεμάτη μετανάστες όλων των αποχρώσεων.
 |
| Μαζί με τον Κοντασταντίν στο ιστορικό κέντρο του Βρότσλαβ |
