Δεν είμαι γλωσσολόγος και ποτέ δεν ισχυρίστηκα κάτι τέτοιο. Έχω το μικρόβιο να ασχολούμαι με τις γλώσσες αρκετά χρόνια και ποτέ δεν κατάφερα να μάθω μια γλώσσα σε ικανοποιητικό επίπεδο, τέτοιο που να μπορώ να πω ότι την κατέχω σαν τη μητρική μου γλώσσα. Εντούτοις, έχω μάθει κάτι όλα αυτά τα χρόνια που πέρασα από διάφορες φάσεις προσπαθειών εκμάθησης γλωσσών και αυτό δεν είναι άλλο παρά ότι μια γλώσσα που κάποιος δεν την μιλά (σε καθημερινή βάση) όσο και να την έχει σπουδάσει δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι την γνωρίζει.
Ανέφερα τα παραπάνω ως εισαγωγή επειδή αυτές τις μέρες βρίσκομαι σε μια Διεθνή Συνάντηση Εσπεραντιστών στο Πιέστανυ της Σλοβακίας. Πρόκειται για μια λουτρόπολη, αλλά δεν είναι η λουτροθεραπεία ο λόγος που είχαμε μαζευτεί εδώ άνθρωποι από 20 χώρες περίπου. Ο κύριος λόγος, θεωρώ, είναι πέρα από την γλώσσα που οι περισσότεροι από μας θέλουμε να μιλήσουμε - και μιλάμε σε καθημερινή βάση - εκείνο που ονομάζουμε διαπολιτισμική επικοινωνία, δηλαδή να γνωρίσουμε ανθρώπους από άλλες χώρες και να ανταλλάξουμε αυτό που είναι ιδιαίτερο για τον καθέναν μας (αφού πολλά είναι ήδη κοινά λόγω της παγκοσμιοποίησης).
Σε κάθε περίπτωση, δεν θα υπερασπιστώ την θεωρία των Εσπεραντιστών ότι πρόκειται για μια γλώσσα ουδέτερη και ως εκ τούτου και πιο κατάλληλη για την διεθνή επικοινωνία. Δεν θα μπω στην πολιτική και κοινωνική θεωρία που βρίσκεται πίσω από την Εσπεράντο, ούτε στις αφελείς πολλές φορές προσεγγίσεις των διεθνών ζητημάτων. Έχω ξαναγράψει πριν από 3 μήνες για το θέμα και εξ'όσων θυμάμαι προσκάλεσε αρκετά επιτιμιτικά σχόλια στο Buzz σχετικά με την επιχειρηματολογία μου. Δεν θα επανέλθω στην ίδια συζήτηση...Θα πω μόνο ότι για όσες μέρες βρίσκομαι εδώ έχω διαπιστώσει ότι δεν πρόκειται για μια ακόμα τεχνητή γλώσσα, αλλά για ένα εγχείρημα του 20ου αιώνα που όσο και αν θεωρούμε σήμερα ότι απέτυχε, προσελκύει εντούτοις νέους ανθρώπους που θέλουν να γνωρίσουν την γλώσσα και την κοινότητα που την υποστηρίζει.
Θα συνεχίσω με μια μικρή απαρίθμηση των δραστηριότητων που έλαβαν μέρος κατά την διάρκεια της παραμονής μου στο Πιέστανυ από την 2η έως την 10η Ιουλίου. Η πρώτη μέρα ήταν μέρα υποδοχής των αφιχθέντων, όπου αφού εγκατασταθήκαμε σταδιακά στα δωμάτιά μας (το ξενοδοχείο που μέναμε ήταν παράλληλα και Τουριστική Σχολή και υπάγονταν στο Υπουργείο Παιδείας της Σλοβακίας, και το αναφέρω για να το συνδέσω με τα επόμενα). Τα δωμάτια που μέναμε ήταν σχετικά μέτρια, οι τιμές τους ήταν 8 για το κοινό και 11 ευρώ για το καλό δωμάτιο αντίστοιχα. Συνολικά το κόστος παραμονής δεν ξεπερνούσε τα 225 ευρώ μαζί με φαγητό (τρια γεύματα ημερησίως) και 3 εκδρομές στην γύρω περιοχή. Βέβαια δεν ήταν ακριβώς διακοπές αφού υπήρχε πρόγραμμα παρακολούθησης μαθημάτων κάθε μέρα , που συνεχίζονταν το απόγευμα με σεμινάρια, παιχνίδια, αθλητικές δραστηριότητες κλπ. Στον χώρο υπήρχε επίσης αίθουσα συνεδριάσεων και συναυλιών, βιβλιοπωλείο με βιβλία αποκλειστικά στα Εσπεράντο (θα έχω την ευκαιρία να αναφερθώ σε επόμενο ποστ σχετικά με την Εσπεραντική λογοτεχνία). Τα μαθήματα ήταν το πρωί και οι δραστηριότητες απογευματινές. Υπήρχε και ελεύθερος χρόνος το βράδυ, αλλά συνήθως η κούραση της ημέρας δεν ευνοούσε τις μεταβάσεις στην πόλη, που με ένα μικρό περίπτατο έφτανε να την γνωρίσει κανείς.
Όσον αφορά την πολεοδόμηση του Πιεστάνυ, μπορώ να πω ότι ήταν εντυπωσιακή, με φαρδείς δρόμους , τεράστια πάρκα , αλλά και ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική, την οποία απαντάμε ως αρκετά συνηθισμένη στην Κεντρική Ευρώπη.
Θα συνεχίσω με μια μικρή απαρίθμηση των δραστηριότητων που έλαβαν μέρος κατά την διάρκεια της παραμονής μου στο Πιέστανυ από την 2η έως την 10η Ιουλίου. Η πρώτη μέρα ήταν μέρα υποδοχής των αφιχθέντων, όπου αφού εγκατασταθήκαμε σταδιακά στα δωμάτιά μας (το ξενοδοχείο που μέναμε ήταν παράλληλα και Τουριστική Σχολή και υπάγονταν στο Υπουργείο Παιδείας της Σλοβακίας, και το αναφέρω για να το συνδέσω με τα επόμενα). Τα δωμάτια που μέναμε ήταν σχετικά μέτρια, οι τιμές τους ήταν 8 για το κοινό και 11 ευρώ για το καλό δωμάτιο αντίστοιχα. Συνολικά το κόστος παραμονής δεν ξεπερνούσε τα 225 ευρώ μαζί με φαγητό (τρια γεύματα ημερησίως) και 3 εκδρομές στην γύρω περιοχή. Βέβαια δεν ήταν ακριβώς διακοπές αφού υπήρχε πρόγραμμα παρακολούθησης μαθημάτων κάθε μέρα , που συνεχίζονταν το απόγευμα με σεμινάρια, παιχνίδια, αθλητικές δραστηριότητες κλπ. Στον χώρο υπήρχε επίσης αίθουσα συνεδριάσεων και συναυλιών, βιβλιοπωλείο με βιβλία αποκλειστικά στα Εσπεράντο (θα έχω την ευκαιρία να αναφερθώ σε επόμενο ποστ σχετικά με την Εσπεραντική λογοτεχνία). Τα μαθήματα ήταν το πρωί και οι δραστηριότητες απογευματινές. Υπήρχε και ελεύθερος χρόνος το βράδυ, αλλά συνήθως η κούραση της ημέρας δεν ευνοούσε τις μεταβάσεις στην πόλη, που με ένα μικρό περίπτατο έφτανε να την γνωρίσει κανείς.
Όσον αφορά την πολεοδόμηση του Πιεστάνυ, μπορώ να πω ότι ήταν εντυπωσιακή, με φαρδείς δρόμους , τεράστια πάρκα , αλλά και ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική, την οποία απαντάμε ως αρκετά συνηθισμένη στην Κεντρική Ευρώπη.
 |
| Φωτογραφία από πάρκο στο Πιέστανυ, @Γλαύκος |
Κατά παράδοξο τρόπο είδα στην πόλη αυτήν πολλούς Τούρκους (μάλιστα και ένα μαγαζί τουρκικό με ντονέρ), οι οποίοι ως επί τω πλείστον την επισκέπτονταν για λουτροθεραπείες. Κανείς μπορούσε να επισκεφτεί τα ξενοδοχεία για λουτρό ή μασσάζ ή άλλες κούρες που προσφέρονταν στην περιοχή. Δοκίμασα να το κάνω κι εγώ, αλλά υπήρχε μια διαδικασία καθορισμού ραντεβού που δεν με βόλευε, οπότε το ανέβαλα επ'άπειρον, πράγμα που είναι συνηθισμένο σε αναβλητικούς ανθρώπους. Κλείνω την παρένθεση.
Όλη η επικοινωνία μας κατά την διάρκεια των ημερών γινόταν στα Εσπεράντο, από την υποδοχή , τα μαθήματα, τα εργαστήρια, στον ελεύθερο μας χρόνο κλπ. Υπήρχαν πάντα άνθρωποι που μιλούσαν την ίδια γλώσσα ...ακουγόταν πολύ τα σλοβακικά και τα πολωνικά (πολωνοί ήταν η πλειοψηφία των συμμετεχόντων και ακολουθούσαν οι Γερμανοί), εντούτοις ακόμα και μεταξύ τους επικοινωνούσαν την περισσότερη ώρα στα Εσπεράντο.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μιλάω από την πρώτη μέρα αυτήν την γλώσσα, στην αρχή δειλά, αλλά σιγά σιγά με περισσότερο θάρρος και αυτοπεποίθηση...Βοηθούσε η καλή διάθεση των πιο έμπειρων, ο τρόπος που σου υποδείκνυαν τα σφάλματα και εν γένει η θετική στάση που υπήρχε για την επικοινωνία.
 |
| Στο μάθημα μαζί με τον Τιερύ από την Κίνα |
Παράλληλα υπάρξαν εισαγωγικά μαθήματα για άλλες γλώσσες, όπως τα Σλοβακικά και τα Κινέζικα. Μου άρεσε ιδιαίτερα το μάθημα των Κινεζικών που έκανε ένας Αμερικανός Εσπεραντιστής, ο Ράιαν που ζει μόνιμα στην Κίνα. Το βρήκα εξαιρετικά χρήσιμο αφού για πρώτη φορά απέκτησα μια ιδέα για την σημασία την τονικότητας και στίξης στην Κινεζική. Το μάθημα έγινε τραγουδιστά, αφού στη φωνητική είναι το ζουμί των περισσοτέρων Ασιατικών γλωσσών.
 |
| Προσέξτε του Κινεζικούς χαρακτήρες στον πίνακα |
Τέλος , κατά την διάρκεια της τελευταίας βραδυάς, και μετά την τελετή αποχαιρετισμού, έγινε μια επίδειξη πυροβασίας από τον καθηγητή Stano Marcek, τον οποίο ακολούθησαν και άλλοι αρχικά θεατές (μεταξύ δε αυτών και εγώ τρις). Τα ευχάριστα νέα είναι ότι περπατάω ακόμα, μετά από το πυροβάπτισμα, αν και η καλύτερη εμπειρία ήταν η "εμβάπτιση" στην Εσπεράντο και η πεποίθηση ότι είναι πλέον για μένα μια γλώσσα την οποία επικοινωνώ με ευχέρεια.
Μετά απ'αυτά για άλλη μια φορά θα ήθελα να σημειώσω ότι για όσους από εσάς είναι ελκυστική η γλωσσομάθεια, αλλά για οποιουσδήποτε λόγους έχετε προσπαθήσει να επιτύχετε την ευχέρεια σε μια γλώσσα και δεν τα έχετε καταφέρει...κάντε μόνο μια δοκιμή για 2 εβδομάδες (δεν θα χρειαστεί κάποιος περισσότερο για να φτάσει ένα μέσο επίπεδο). Το διάστημα είναι αστείο σε σχέση με τα χρόνια που σπουδάζουν κάποιοι γλώσσες χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα. Υπάρχει πάντα ο κύκλος μαθημάτων του Lernu , αλλά και μια εφαρμογή που μπορείτε να εγκαταστήσετε στον υπολογιστή σας σε περίπτωση που δεν έχετε σταθερή σύνδεση. Αν πάλι 30 λεπτά την ημέρα για 2 εβδομάδες σας φαίνεται τεράστια απώλεια χρόνου...το αφήνω στην κρίση σας. Σκεφτείτε μόνο ότι τα θετικά από μια τέτοια προσθπάθεια θα είναι πολλαπλάσια από τα ενδεχόμενα αρνητικά της (θα επανέλθω με περισσότερες φωτογραφίες από την Σλοβακία).
