Οι λέξεις είναι η πρώτη ύλη σας....

Στο προηγούμενο σύντομο ποστ μου ξεκίνησα να μιλάω για κάποια νέα εργαλεία εκμάθησης ξένων γλωσσών.  Κι αυτό που πρότεινα για αρχή δεν ήταν παρά  η εκμάθηση νέων λέξεων της γλώσσας που σκοπεύετε να μάθετε.  Φαίνεται βέβαια απλό έως απλοϊκό, αλλά οι λέξεις αποτελούν την συγκολλητική εκείνη ουσία των φράσεων και στην συνέχεια των προτάσεων που είναι απαραίτητες για να μιλήσουμε. Όπως οι φθόγγοι είναι με την σειρά τους τα βασικά στοιχεία με τα οποία χτίζουμε τις λέξεις μας. 

Είναι σημαντικό λοιπόν για να κάνουμε μια καλή αρχή στην γλώσσα που μαθαίνουμε να έχουμε στην φαρέτρα μας τουλάχιστον ένα απόθεμα ξένων τις οποίες να μπορούμε να προφέρουμε , να γράψουμε και να κατανοήσουμε. Ξεκινώντας απο αυτές θα μπορέσουμε πιο εύκολα να αποκωδικοποίησουμε τους κανόνες σχηματισμού των φράσεων και στην συνέχεια να φτάσουμε στην σύνταξη και την γραμματική.

Γενικότερα έχω καλλιεργήσει την πεποίθηση ότι  η εμμονή  στην γραμματική και το συντακτικό, στο διάστημα που μαθαίνουμε μια γλώσσα,  δεν προσφέρουν πολλά στις βασικές δεξιότητες για την  απόκτηση  ευχέρειας. Η καλύτερη απόδειξη γι΄αυτό  είναι  ότι τα παιδιά μαθαίνουν τη γλώσσα των γονιών τους πάντα χωρίς να διδάσκονται τους κανόνες...Είναι γι'αυτά μια φυσική διαδικασία την οποία πρέπει να ακολουθήσουμε  και ως μεγαλύτεροι προκειμένου να αποβάλλουμε την διστακτικότητα και την αδράνεια με την οποία συνηθίζουμε να προσεγγίζουμε μια γλώσσα.

Διαλέξτε, ή έχετε ήδη διαλέξει, λοιπόν μια γλώσσα που σας αρέσει ....Τα κριτήρια μπορεί να είναι πολλά και ποικίλα. Από την αγάπη για την λογοτεχνία που έχει γραφτεί σε μια γλώσσα , μέχρι το συναισθηματικό δέσιμο με ένα πρόσωπο που μιλά την γλώσσα για την οποία ενδιαφέρομαστε. Ή ακόμα ακόμα λόγοι πρακτικοί, αν πρόκειται να ζήσουμε στη χώρα, της οποίας τη γλώσσα θέλουμε να μάθουμε. Η ευχερής και άνετη χρήση μιας ξένης γλώσσας είναι ένα από τα πολυτιμότερα ταλέντα που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος. 

Προσωπικά θαυμάζω, μεταξύ άλλων, τους ανθρώπους που είναι πολύγλωσσοι. Σε κάποιους αυτό το δώρο μπορεί να χαρίζεται από την παιδική τους ηλικία, αν μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλουν "συγχρονικής διγλωσσίας"(αν μπορούμε να το πούμε έτσι), και με αυτό τον τρόπο μαθαίνουν να χρησιμοποιούν 2 γλώσσες ταυτόχρονα. Για τους υπόλοιπους αυτή η ικανότητα θα πρέπει να αποκτηθεί με προσπάθεια, μια προσπάθεια όμως που όταν έχει αποτελέσματα αξίζει τον κόπο.

Πρόσφατα προμηθεύτηκα ένα βιβλίο σχετικά με την ιστορία της Kato Lomb, ουγγαρέζας πολύγλωσσου,  που κατάφερε να μιλά δεκαέξι γλώσσες, αν και αρχικά είχε σπουδάσει φυσικοχημεία, ενώ υπήρξε και μια από τις πρώτες  ταυτόχρονες διερμηνείς (simultaneous interpreters). 

Αν σας αρέσουν οι γλώσσες και η γλωσσομάθεια, τότε σίγουρα το βιβλίο της Kato Lomb θα σας φανεί ενδιαφέρον από πολλές απόψεις. Για όσους γνωρίζουν αγγλικά μπορούν  να το βρουν  εδώ.  

Επειδή ο ίδιος το διαβάζω ακόμα σκέφτομαι να κάνω μια μικρή παρουσίαση μόλις ολοκληρώσω την ανάγνωσή μου.

Κάποια νέα εργαλεία για εκμάθηση γλωσσών I

Η εταιρεία Cerego που έχει έδρα της το Τόκιο της Ιαπωνίας δημιούργησε ένα νέο εργαλείο εκμάθησης.  Το όνομα αυτού του πραγματικά χρήσιμου ιστότοπου είναι  Smart.fm και το χρησιμοποιώ πολύ συχνά για να μαθαίνω Ιταλικές λέξεις.  Πρόκειται για επαναλήψεις με  flashcards , άσκησεις με υπαγόρευση κειμένου και επίσης ακρόαση της αυθεντικής προφοράς των λέξεων  που μαθαίνεις.  Στην σελίδα αυτή μπορεί να εγγραφεί κάποιος με τον λογαριασμό που έχει στο  Facebook ή το  Google και έχεις την δυνατότητα να δημιουργήσει κάποιος τις δικές του κάρτες. Η όλη σύλληψη του πράγματος βασίζεται σε έρευνα πάνω στην γνωσιακή επιστήμη και την νευροεπιστήμη, αλλά μπορείτε να ανατρέξετε για όλα αυτά στο  Smart.fm blog.  Όλες οι εφαρμογές που χρησιμοποίησα μέχρι τώρα ήταν εντελώς δωρεάν.

Η μέχρι τώρα εμπειρία μου από την εκμάθηση των Ιταλικών είναι αρκετά θετική και διασκεδαστική. Μπορεί με αυτόν τον τρόπο κάποιος να αποθηκεύσει στην μνήμη του ένα απόθεμα 1000 λέξεων, πράγμα καθόλου άσχημο όταν αρχίζεις να μελετάς μια νέα γλώσσα.  Βέβαια , η  εκμάθηση μιας γλώσσας δεν είναι μόνο να μάθουμε τις λέξεις. Αλλά, χωρίς να γνωρίζεις λεξιλόγιο δεν έχει νόημα να κάνεις οτιδήποτε άλλο...Οι γραμματικοί κανόνες , η ευχέρεια στην ομιλία , καθώς και η σωστή χρήση του γραπτού λόγου ακολουθούν. 

Για όλα τα παραπάνω υπάρχουν σήμερα εργαλεία στο ιντερνέτ για να μπορέσουμε σχετικά σύντομα να αποκτήσουμε μια βασική ευχέρεια σε μια γλώσσα της επιλογής μας ...Σύντομα , απλά και χωρίς να ξοδευτούμε το κυριότερο...

Μέχρι τώρα , από την εμπειρία  μου , οι ορθόδοξοι μέθοδοι εκμάθησης των γλωσσών δεν μου φαίνονται τόσο αποδοτικές. Ξοδεύουμε πολλά χρήματα και χρόνο για να μάθουμε τελικά ελάχιστα. Ξέρω ανθρώπους που έχουν κάνει 10 χρόνια αγγλικά , έχουν πάρει το Proficiency, αλλά παρόλα αυτά ούτε μιλούν με ευχέρεια, ούτε μπορείς να πεις ότι κατέχουν την γλώσσα...Πρόκειται για τραγικές καταστάσεις που τους μόνους που ευνοούν είναι τους διάφορους οργανισμούς που εκμεταλλεύονται τους  αμφίβολης έτσι και αλλιώς σημασίας τίτλους  πιστοποίησης (που σύμφωνα με ευρωπαϊκό πλαίσιο αναφοράς είναι 6 , δηλαδή από Α1 έως C2). Πρόκειται απλά για βιομηχανία εξετάσεων που χορηγεί χαρτιά ...Την γλώσσα στο τέλος θα την μάθεις όταν θα βρεθείς στην αντίστοιχη χώρα ή με φυσικούς ομιλητές αυτής της γλώσσας ....Όλα τ' άλλα ξέρουμε ότι είναι απλώς εμπόριο. 

Σε περίπτωση όμως που ενδιαφέρεστε να ξεκινήσετε να μαθαίνετε μια νέα ξένη γλώσσα με τους δικούς σας ρυθμούς και για λόγους που ανάγονται περισσότερο στο ενδιαφέρον σας γι'αυτήν παρά σε κάποιο άλλο κίνητρο, σας διαβεβαιώνω ότι υπάρχει τρόπος να το κάνετε ...

Σε επόμενα ποστ θα εξηγήσω πως αυτό μπορεί να γίνει...

Δέκα λόγοι γιατί τα Ισπανικά είναι η καλύτερη επιλογή για πρώτη ξένη γλώσσα

Το κείμενο που ακολουθεί είναι στο μεγαλύτερο του μέρος μετάφραση   από το ομότιτλο πόστ από το  blog του Yearglot. Σε προηγούμενο άρθρο μου είχα επιχειρηματολογήσει υπέρ της εκμάθησης της τεχνητής γλώσσας Εσπεράντο απαριθμώντας μια σειρά από πλεονεκτήματα μιας τέτοιας επιλογής. Το παρακάτω άρθρο μας εξηγεί γιατί ως   επιλογή μας για  πρώτη ξένη γλώσσα θα μπορούσαν  να είναι τα Ισπανικά.  

Αν θέλεις να μάθεις μια ξένη γλώσσα αλλά δεν ξέρεις ακόμα ποιά  ή αν θέλεις να μάθεις μια σειρά από  γλώσσες  και δεν ξέρεις από ποιά να ξεκινήσεις. Ή εάν  τέλος τέλος νομίζεις ότι η εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας είναι κάτι πολύ δύσκολο και θέλεις κάτι που να είναι πιο εύκολο, τότε τα Ισπανικά είναι απολύτως  η καλύτερη επιλογή. Εξηγούμαι γιατί:

1. Η ισπανική γραμματική είναι σχετικά εύκολη, πάντως δεν είναι πολύ  δυσκολότερη από την Αγγλική.  Σαφώς τα επίθετα ακολουθούν τα ουσιαστικά και υπάρχουν πολύ περισσότερες εγκλίσεις στα ρήματα, αλλά η σύνταξη μιας πρότασης στα Ισπανικά λειτουργεί σχεδόν με τον ίδιο τρόπο όπως στα Αγγλικά (για τους γνώστες ήδη των  Αγγλικών).
2. Οι λατινικές ρίζες των Ισπανικών ανταποκρίνονται σε αυτές των άλλων ρομανικών γλωσσών. Πολλές λέξεις θα είναι εύκολες στην εκμάθηση, απλώς επειδή η ετυμολογία τους θα είναι εύκολα αναγνωρίσιμη, όπως για παράδειγμα η λέξη  la mano που μπορούμε να αναγνωρίσουμε λ.χ. από το  “manual” που χρησιμοποιείται και στα ελληνικά ως δάνειο.
3. Η κατανόηση των Ισπανικών θα προσδώσει  μια καλύτερη κατανόηση της Λατινικής και των επιδράσεών της σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες. Συχνά, θα διασαφήσει πολλούς δυσνόητους όρους της ιατρικής και της βιολογίας. Επίσης η μελέτη της γραμματικής μιας άλλης γλώσσας σου δίνει πάντα μια καλύτερη κατανόηση της δικής σου γλώσσας.
4. Σε αντίθεση με  τις άλλες γλώσσες, στα Ισπανικά παρατηρούμε ελάχιστες εξαιρέσεις. Υπάρχουν πολύ λίγα ανώμαλα ρήματα, με τα περισσότερα να κλίνονται σύμφωνα με τον κανόνα. Υπάρχουν ελάχιστα ουσιαστικά όπου το άρθρο δεν καθορίζει την κατάληξη του ουσιαστικού  (όπως το  la mano), με τα περισσότερα όμως  κι εδώ να ακολουθούν τον κανόνα.
5. Τα ισπανικά είναι  100% φωνητική γλώσσα. Οι λέξεις προφέρονται ακριβώς όπως γράφονται και γράφονται ακριβώς όπως προφέρονται. Όταν μαθαίνεις μια ξένη γλώσσα αυτό είναι το πολυτιμότερο που μπορείς να έχεις.
6. Στις ΗΠΑ, πολλές δουλειές δημιουργούνται κυρίως από Ισπανόφωνους και η γνώση της ισπανικής μπορεί να είναι εκείνο το  προσόν  που θα σου δώσει μια εργασιακή ευκαιρία ή να κερδίσεις κάποιον άλλον ηγετικό ρόλο σε μια δουλειά. Και για πολλές άλλες δουλειές, όπως ένα νοσοκομείο ή έναν αστυνομικό τμήμα, μπορεί να είναι ένα βασικό επαγγελματικό πλεονέκτημα.
7. Υπάρχει μια πληθώρα από καλές ταινίες, βιβλία, και μουσική διαθέσιμη στην Ισπανική γλώσσα τόσο για εκμάθηση όσο και για πρακτική (εφόσον θέλεις να απολαύσεις μια ταινία ή μια τηλεοπτική σειρά χωρίς υποτίτλους).
8. Υπάρχουν επίσης πολλοί θαυμάσιοι ταξιδιωτικοί προορισμοί στον Ισπανόφωνο κόσμο τους οποίους θα μπορείς να επισκεφθείς με αυτοπεποίθηση, χωρίς την ανάγκη για μεταφραστή ή ξεναγό. Μπορεί βέβαια κάποιος να ταξιδεύει χωρίς να μιλά μια ξένη γλώσσα, αλλά η ικανότητα να επικοινωνείς στην γλώσσα της χώρας προορισμού σου είναι ανεκτίμητη.
9. Αν και οι ομιλητές της Μανδαρινικής παγκοσμίως ξεπερνούν σε αριθμό του Ισπανόφωνους, οι περισσότεροι από αυτούς βρίσκονται στην Κίνα. Οι Ισπανόφωνοι, εντούτοις, μπορούν να εντοπιστούν σε όλον  τον κόσμο. Με εξαίρεση τον Καναδά, τα Ισπανικά είναι  είτε η πρώτη είτε η δεύτερη γλώσσα  σε κάθε χώρα τόσο της Βορείου όσο και της Νοτίου Αμερικής – και αυτή ήδη είναι μια ήπειρος, χωρίς καν να υπολογίζουμε την Ισπανία! Επομένως οι πιθανότητες να συναντήσεις κάποιον για να χρησιμοποιήσεις τα Ισπανικά σου είναι αρκετά μεγάλες.
10. Μαθαίνοντας Ισπανικά θα πειστείς ότι μπορείς τελικά να μάθεις μια ξένη γλώσσα, και ίσως σου δώσει την αυτοπεποίθηση να δοκιμάσεις την τύχη σου σε μια άλλη δυσκολότερη!

Υ.Γ. Ο χάρτης προέρχεται από το Wikimedia και διαμένεται υπό την άδεια ελεύθερης τεκμηρίωσης GNU. 

Ένα κείμενο στα Εσπεράντο ...

Βρήκα αυτό το κείμενο στο Εσπεράντο Μπλογκ .  Το έγραψε ένας νέος μπλογκέρ , ο Senpage σε δύο γλώσσες - Εσπεράντο και Αγγλικά.

Έσιαξα στα γρήγορα μια μετάφραση  από τα Αγγλικά, που ακολουθεί.  Παραθέτω στο τέλος και το κείμενο στα Εσπεράντο:

Η επανάληψη σκοτώνει (ή μια μέρα στην Επιπεδούπολη)....

Δημιουργός : Xiong Chiamiov
Wikimedia Commons 

Το τηλέφωνο κουδούνισε ενοχλητικά και ο Θάνος έτρεξε να το σηκώσει. Τον είχαν καλέσει για άλλη μια φορά από τον “Επιστημονικό Σύλλογο για την καταπολέμηση της Πολυφαγίας”. Αυτήν την φορά ήταν για μια εκδήλωση που θα γινόταν στο κτίριο του Ιατρικού Συλλόγου. Ο ίδιος ο Πρόεδρος τον είχε πάρει, όμως ο Θάνος έκανε και πάλι τον πολυάσχολο και εν τέλει δεν έδωσε μια θετική απάντηση για το αν θα παραστεί ή όχι. Είπε μόνον:

-Μπορεί να περάσω

-Πρέπει να έρθεις οπωσδήποτε, του είπε τότε ο Πρόεδρος. Είσαι από τα ιστορικά μέλη του συλλόγου μας.

Η τελευταία φράση - “ιστορικά μέλη του συλλόγου μας” - κουδούνισε κάπως παράξενα μέσα στα αυτιά του Θ. Στο τέλος κατάφερε να προφέρει:

-Καλά θα προσπαθήσω .....για να μπορέσει να ξεφύγει από τον φορτικό συνομιλητή.

Χρόνια και χρόνια ο Θάνος είχε ασχοληθεί με τα κοινά και τον εθελοντισμό. Στο περιβάλλον που είχε μεγαλώσει το να προσφέρεις στους διπλανούς θεωρούνταν όχι μόνον μια καλή πράξη , αλλά και υποχρέωση. 

Ο Θάνος από παιδί όφειλε να κάνει κάποια πράγματα που το περιβάλλον του θεωρούσε αυτονόητα, όπως το να παραχωρεί την θέση του σε ηλικιωμένους  ή έγκυες γυναίκες στα μέσα μαζικής μεταφοράς και να συμμετέχει στα προγράμματα εθελοντικής εργασίας του σχολείου του. 

Καθώς μεγάλωνε συνέχισε την εθελοντική του δραστηριότητα όπου μπορούσε. Πριν κάνα χρόνο περίπου όμως ο Θάνος αποστασιοποιήθηκε εντελώς από όλα αυτά. Κι ενώ στον “Επιστημονικό σύλλογο για την καταπολέμηση της Πολυφαγίας” είχε μια συνεχή προσφορά πάνω από 2 χρόνια, διοργανώνοντας μια σειρά από εκδηλώσεις , έως και ένα Συνέδριο ....σε ανύποπτο χρόνο απήυδησε από όλα αυτά και αποσύρθηκε από την θέση του Γραμματέα του Δ.Σ. που μέχρι τότε κατείχε. 

Αφού τελείωσε την σύντομη συνομιλία που είχε με τον Πρόεδρο, ο Θάνος ντύθηκε με γρήγορες κινήσεις και βγήκε βιαστικά από το σπίτι του. Είχε σε 20 λεπτά να επισκεφτεί τον οδοντίατρό του για να ολοκληρώσει κάποιο σφράγισμα που εκκρεμούσε από την περασμένη εβδομάδα. Έπρεπε λοιπόν να βιαστεί γιατί η κυκλοφορία στην πόλη ήταν εκείνη την ώρα ιδαίτερα αυξημένη.

Η “Επιπεδούπολη” ήταν μια μεσαίου μεγέθους πόλη για τα δεδομένα της χώρας του. Χαρακτηριστική για την επίπεδη επιφάνειά της και την απουσία κλίσεων του εδάφους (λόφων ή βουνών) , η πόλη πήρε το όνομά της από την μορφολογία του εδάφους της.

Αν και μεσαίου μεγέθους , ήταν μια πόλη με δυναμική ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια, όπως βέβαια είχε καθιερωθεί να χρησιμοποιείται ο όρος ανάπτυξη στη καθημερινότητα ( πληθυσμιακή αύξηση , έντονη οικοδομική δραστηριότητα και αύξηση της κατανάλωσης σε όλους τους τομείς, άνοδος των τιμών των ακινήτων, πληθώρα καφετεριών και ταβερνείων ...κλπ). Ένα πολύβουο και πολύχρωμο πλήθος κατέκλυζε το κέντρο της πόλης τα απογεύματα επιδιδόμενο σε κάθε είδους αγορές στα νέα και πολυώροφα εμπορικά καταστήματα πολυεθνικής προέλευσης που είχαν φυτρώσει σαν μανιτάρια το ένα πίσω από το άλλο.

Ο Θάνος πέρασε σκοντάφτοντας πάνω στα τραπεζάκια που είχαν απλώσει οι καφετεριούχοι προκειμένου να υποδεχθούν την άπληστη πελατεία τους. Τα καρεκλοκαθίσματα καταλάμβαναν σχεδόν όλον τον χώρο του πεζοδρόμου. Ο συνωστιμός αυτός του προκαλούσε πονοκέφαλο και ταχυπαλμία, τώρα όμως είχε να βιαστεί για να φτάσει στο προορισμό του.

Έχοντας φτάσει στο σαλονάκι του οδοντιατρείου πήρε στα χέρια του την τοπική εφημερίδα για σκοτώσει την ώρα του. Η ειδησεογραφία της τοπικής κοινωνίας ήταν αναμενόμενη όπως κάθε άλλη φορά. Τι είπε ο Δήμαρχος, πως απάντησε σε αυτόν ο Νομάρχης, ένα τροχαίο ατύχημα στο 2ο χλμ προς το Καρπουζοχώρι με ένα μοτοσυκλετιστή να αφήνει την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο (οδηγούσε χωρίς κράνος), η χορήγηση της επιδότησης στους αγελαδοτρόφους και τέλος η απάντηση του Προέδρου των Δικολάβων στο γνωστό θέμα της προμήθειας ποσοστού επί των πωλήσεων των λαχείων. Εκεί βέβαια υπήρχε μια διαμάχη με τον Πρόεδρο των Λαχειοπωλών, το θέμα όμως έκλεισε πολιστιμένα και ευπρεπώς , με την παροχή εξηγήσεων εκατέρωθεν. Στην στήλη με τα Ιατρικά Νέα ο Θάνος πρόσεξε την καταχώριση για την εκδήλωση του “Συλλόγου για την καταπολέμηση της πολυφαγίας” με θέμα “Η πολυδιάστατη δίαιτα”.

Χασμουρήθηκε βαριεστημένα. Ήταν σαν να διάβαζε την χθεσινή ή προχθεσινή εφημερίδα ...Τον τελευταίο καιρό δεν έβλεπε καμία διαφορά. Ήταν σαν να έβλεπε το ίδιο σίριαλ για πολλοστή φορά.

Μετά από 40 λεπτά έβγαινε από το οδοντιατρείο και κατευθύνθηκε προς το σπίτι του. Έπρεπε να διασχίσει την πλατεία Διοικητηρίου και να φτάσει στο πάρκο με τα Πλατάνια, όπου είχε παρκάρει το αυτοκίνητό του. Ήταν αδύνατο να βρει κανείς θέση στάθμευσης στο κέντρο της πόλης. 

Ένα παχύ στρώμα υγρασίας κατέβαινε από την ατμόσφαιρα, ενώ μέσα από τα καφενεία αναδύονταν μια ξινή μυρωδιά ανάκατη με τσιγαρίλα. Κάποιοι πίναν ακόμα το τελευταίο τους τσιπουράκι, αν και οι μεθυσμένοι πολλαπλασιάζονταν τραγικά μέσα σ'αυτή την πόλη.

Η επανάληψη σκοτώνει , σκέφτηκε ο Θάνος και έστριψε το διακόπτη για να πάρει μπρος το αυτοκίνητο.

Πολωνοί στην Αϊτή στις αρχές του 19ου αιώνα...

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια μετάφραση από ένα μπλογκ στα Εσπεράντο του Luphundo (ενός Πολωνού εσπεραντιστή) και αφορά μια ιστορία παρόμοια με αυτήν της σχέσης της Ελλάδας με την Αϊτή. Αναφέρεται σε μια εποχή που η Πολωνία βρίσκονταν σε συμμαχία με  τον Ναπολέοντα , ο οποίος είχε δημιουργήσει αργότερα ένα κρατικό μόρφωμα με το όνομα Δουκάτο της Βαρσοβίας (αναφέρεται και ως Μεγάλο Δουκάτο της Βαρσοβίας).  Για όσους θέλουν να δούνε το κείμενο στα Εσπεράντο μπορούν τα βρούν στο Ipernity.  Στην συνέχεια σας παραθέτω την μετάφραση μετά από άδεια του συγγραφέα: 

Κάπου 70 χιλιόμετρα ανατολικά του Πορτοπρένς βρίσκεται το χωριό Καζάλε , όπου μπορεί κάποιος να εντοπίσει ίχνη Πολωνών , που ήλθαν  στην Αϊτή στις αρχές του 19ου αιώνα. Ποιοί ήταν αυτοί; Επρόκειτο για στρατιώτες , ήταν γύρω στις 6000 χιλιάδες,  Πολωνοί που είχαν σταλεί στην Αϊτή ( τότε ακόμα ονομαζόταν Σάντο Ντομίνγκο).  Ο Ναπολέων Βοναπάρτης θέλησε οι Πολωνοί να καταστείλουν την εξέγερση των εκεί νέγρων κατοίκων. Οι πρώην δούλοι ήθελαν την ελευθερία τους και οι Πολωνοί πολεμούσαν εναντίον τους χωρίς την θέλησή τους. Η πατρίδα τους ήταν τεμαχισμένη ανάμεση σε τρεις ύαινες : την Ρωσία , την Αυστρία και την Πρωσία.

Κερνάμε μπύρες !!!

Είμαι σε διακοπές  τον Αύγουστο του 2004 πρέπει να είναι , γιατί θυμάμαι που η Ελλάδα έχει πάρει το Μουντιάλ . Η χώρα έχει κάνει  και Ολυμπιακούς αγώνες και όλοι είναι λίγο πολύ στα χάι τους , εκτός από μένα που δεν καταλαβαίνω το γιατί. Έχω φύγει από την δουλειά μου με άδεια και περνάω μια εβδομάδα στο 2ο πόδι της Πελοπονήσου με βάση κάπου κοντά στο Γύθειο και εξορμήσεις στους ξερότοπους της Μάνης. Όλα είναι καλά , αφού απολαμβάνω την θάλασσα , το τοπίο , πότε  με  παρέα και πότε πάλι μόνος μου. Αλλά δε με ενοχλεί.

Έχοντας βαρεθεί μετά από μια εβδομάδα στο ίδιο μέρος αποφασίζω να φύγω , αλλά την τελευταία στιγμή αποφασίζω να επισκεφθώ την Ελαφόνησο, το γνωστό chill out προορισμό πολλών κατοίκων των Αθηνών και όχι μόνο. Ακολουθώ μια χαλαρή διαδρομή από την παραλιακή χωρίς να βιάζομαι...Απόγευμα της ίδιας μέρας φτάνω στον προορισμό του και επιλέγω να στήσω την σκηνή μου στην πρώτη παραλία ...Τυχαίνει να είναι η πιο όμορφη του νησιού και η πιο κοσμοπλημμυρισμένη. Στήνω την σκηνή μου, τρώω κάτι και αφού περιμένω να ησυχάσει κάπως  ο τόπος  από τις μουσικές και τα πάρτυ που γίνονται στην παραλία πέφτω για ύπνο.

Το πρωί ξυπνάω υπό τον εκκοφαντικό θόρυβο του heavy metal - άλλοι το λένε μουσική. Δικαίωμά τους !!! Μέχρι να συνέλθω από τον καταιγισμό  στο ακουστικό μου σύστημα ακούω να προστίθενται και συνομιλίες , γέλια ...Χαλάρωσε σκέφτομαι , η παραλία δεν είναι δικιά σου και επομένως έσω ψύχραιμος..και ετοιμάζομαι  περίεργος όν να δω περί τίνος και τινών πρόκειται.

Με το που βγαίνω από την σκηνή αντικρύζω έναν κορυφαίο θέαμα. Δύο τύποι σε στυλ ο κοντός και ο ψηλός (Ντάλτον και Άβερελ ένα πράγμα) με θερινή εμφάνιση  ως αναμένονταν  καθιστοί σε σεζ λονγκ καρέκλες  σκηνοθέτη και μπροστά τραπεζάκι πλαστικό πτυσσόμενο με διάφορα πράγματα ακουμπισμένα επάνω , όπως λ.χ.  αθλητική εφημερίδα, σουγιά , κλειδιά κλπ...Δίπλα υπάρχει ένα μαύρο  ντουλαποειδές μαύρο cd player με κάτι μεγάλα ηχεία - σαν αυτά που κουβαλάνε οι μαύροι στην Αθήνα - και όντως ακούγεται  πολύ δυνατά ίσως μέχρι την άλλη άκρη της παραλίας.

Εκεί που σκέφτομαι να ανοίξω το στόμα μου για να παραπονεθώ για την μουσική  και κάτι αρχίζω να λέω , ακούω τον κόντο να λέει

-Κερνάμε μπύρες!!! Έλα κάτσε ...

Ήταν πρωί ακόμα γύρω 9 και τα μάτια μου πρησμένα από τον ύπνο ...Τι μπύρες;
Μπύρες σε κουτάκια μικρά σαν και αυτά που έπιναν και δίπλα στην σκηνή μια μεγάλη σακκούλα πλαστική πράσινη με πλαστικό δέσιμο από μέσα (αυτές οι ανθεκτικές για τα απορρίματα) γεμάτη με πάγο και όσες μπύρες μπορούσε να χωρέσει ντίνγκα.

Αρνήθηκα ευγενικά και τους παρακάλεσα να χαμηλώσουν κάπως τον ήχο , μήπως μπορέσω να κοιμηθώ. Δεν κοιμήθηκα όμως και αντί γι'αυτό πήγα για μια βουτιά στην θάλασσα.
Επιστρέφοντας στην σκηνή τους είδα να κάθονται με μια μεγάλη παρέα ...δεν ξέρω από που είχαν έρθει όλοι αυτοί οι τύποι και  όλες αυτές οι καρέκλες - μάλλον από αυτές που ανακυκλώνονταν προς χρήση στην παραλία ανάμεσα στους κατασκηνωτές (εννοείται το κάμπινγκ ελεύθερο με κυνήγημα από την αστυνομία , μηνύσεις και άλλα τινά)...Φυσικά και έπιναν μπύρες σχηματίζοντας με τα κουτάκια που είχαν μαζευτεί διάφορα σχέδια στην άμμο, εφάμιλλα με τις εικαστικές προτάσεις κάποιων μοντέρνων δημιουγών.
Οι παρέες των προσκεκλημένων εναλλάσονταν η μια μετά την άλλη, ενώ το τσουβάλι είχε αρχίσει να αδειάζει ανησυχητικά από το περιεχομένο του και ο πάγος κόντευε να λιώσει. Προέκυπε το αγωνιώδες ερώτημα : Τί πίνουμε τώρα; (κατά το Τί κάνουμε του Λένιν).  Το δίδυμο άρχισε τις διαπραγματεύσεις για το ποιός θα πάει να φέρει το  επόμενο τσουβάλι ....Στην χώρα του νησιού , όπου μας υποδέχτηκε ο πιο χαμογελαστός μπακάλης (εμένα και τον ψηλό, γιατί προσφέρθηκα να του κάνω παρέα), πήραμε και τα τελευταία αποθέματα από την συγκεκριμένη μάρκα μπύρας ...το νησί είχε ξεμείνει μέχρι τον επόμενο ανεφοδιασμό. Γυρνώντας στην παραλία το πάρτι ξαναάρχισε και το σύνθημα επανήλθε : Κερνάμε μπύρες!!

Δεν μπορώ να καταλάβω που τις βρίσκαμε τις αντοχές ...αφού κοντεύαμε να καταλήξουμε σαν εκείνους τους ναυαγούς του Οδυσσέα που την είχανε ακούσει όχι από το τραγούδι των σειρήνων , αλλά από τα μπυρόνια. Ο κοντός μάλιστα δεν είχε φύγει σχεδόν καθόλου από την σκηνή ...εκτός από μια φορά που είχαμε πάει για πρωινό στην χώρα , γιατί κάτι έπρεπε να φάμε .....Άλλωστε ομελέτα με μπύρα είναι ένας καλός συνδυασμός.

Πέρασε ακόμα μια μέρα με μπυροποσίες , μπάρμπεκιου και νέες γνωρίμιες ...Στο τέλος το τρομερό δίδυμο των κεραστών αναχώρησε για Αθήνα. Έπρεπε να γυρίσουν στην δουλειά...Εγώ πάλι  θα  έπεστρεφα μετά από κανά δυό μέρες και στα δικά μου.  
Όταν ανακαλώ στην μνήμη μου αυτές τις επεισοδιακές διακοπές σκέφτομαι ότι η όλη κατάσταση δεν ήταν ούτε για το αλκοόλ ούτε κάν για το  ξεφάντωμα. Αλλά η εκδοχή μιας απόλυτης χαλάρωσης αλά ελληνικά μέσα σε μια αυξομειούμενη παρέα που διαλύθηκε μέσα σε λίγες μέρες όπως είχε γεννηθεί, αφήνοντας πίσω  ένα πλαστικό τραπεζάκι και κάποιες σεζ λονγκ για τους επόμενους παραθεριστές.
Στον δρόμο της επιστροφής έκανα ένα τηλέφωνο στον κοντό για να του πω ένα γεια...

- Που είσαι , μου είπε
- Φεύγω ..πάω για σπίτι
- Και δεν έρχεσαι από εδώ μια βόλτα ...Έχω γεμίσει την κατάψυξη ..Κερνάω μπύρες!!

Δεν πήγα και αυτή πρέπει να ήταν και η τελευταία μας επικοινωνία. Έκτοτε δεν ξαναήπια μπύρα από κουτάκι!!!


Πηγή φωτογραφίας: Wikimedia Commons  
 Άδεια τεκμηρίωσης:  GNU Free Documentation License