Μια μικρή συνάντηση κάπως απροσδόκητη

Χθες είχα μια ευχάριστη έκπληξη. Ένας Εσπεραντιστής φίλος από την Ισπανία βρέθηκε στην Καλαμπάκα για διακοπές μαζί με την γυναίκα του. Βέβαια γνώριζα την άφιξη του εδώ και 20 μέρες περίπου, αφού ο Μπόρτζες (όπως είναι το όνομά του) με είχε ενημερώσει γι'αυτό. 

Με βρήκε από το  Pasporta Servo (μια υπηρεσία ανταλλαγής φιλοξενίας για εσπεραντιστές)  και στην αρχή το σχέδιο ήταν να τον φιλοξενήσω. Στη συνέχεια όμως φάνηκε ότι άλλαξαν τα σχέδια τους για το ταξίδι, καθώς ο Μπόρτζες με την σύζυγό του διάλεξαν να ταξιδέψουν με group.  Ελπίζω ότι την επόμενη φορά τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. 

Τι το εξαιρετικό είχε αυτή η συνάντηση στην Καλαμπάκα. Θα έλεγα όχι κάτι το ιδιαίτερο, αφού σκοπός τέτοιων συναντήσεων μεταξύ των Εσπεραντιστών είναι τις περισσότερες φορές να βρεθούνε για να μιλήσουν την γλώσσα.  Φτάνοντας λοιπόν στην Καλαμπάκα χθες στις 7μμ συνάντησα το ζευγάρι στο ξενοδοχείο όπου  είχαν καταλύσει. 

Αμέσως αναγνώρισα την φιγούρα του Μπόρχες, που μου φάνηκε από την πρώτη στιγμή ένας άνθρωπος πολύ ζωντανός, ομιλητικός και ενδιαφέρων. Στη συνέχεια ακολούθησε ένας μεγάλος περίπατος από την Καλαμπάκα μέχρι το Καστράκι. Και οι δύο με ρωτήσαν πολλά πράγματα τόσο για τη χώρα, τις συνήθειες των ανθρώπων, τι αξιοθέατα υπάρχουν στην περιοχή και γενικότερα. Όλα αυτά στα Εσπεράντο. Βέβαια η Όλγα ενίοτε το γυρνούσε στα Ισπανικά με τον Μπόρτζες , επειδή είναι ακόμα komencantino (σημαίνει αρχάρια στα Εσπεράντο). Πάντως έκανε σοβαρές προσπάθειες να μιλήσει και όντως μιλούσε.

Στον περίπατό μας προς το Καστράκι πήραμε και φωτογραφίες. Ιδού ένα μικρό δείγμα:

Βλέπουμε χαρακτηριστικά τις τρύπες στους βράχους, που λειτουργούσαν ως κελλιά των παλιών μοναχών (τις ανοίγαν σιγά σιγά σκάβοντάς  με τα ίδια τους τα χέρια). Τότε αυτές οι εργασίες δεν χρειαζόταν άδεια από την πολεοδομία ακόμα και παρακαλώ να μην θεωρηθεί αυτό το σχόλιο υπαινιγμός κατά της παντοκρατορίας των μηχανικών και του ΤΕΕ εν Ελλάδι. 

Συνεχίζω την αφήγηση....Συνεχίσαμε τον περίπατο, αφού σταματήσαμε και σε ένα μαγαζάκι τυροκομικών και οι φίλοι μου αγόρασαν λίγο μετσοβόνε κατόπιν πρότασής μου. Φάνηκε να τους αρέσουν πολύ τα τυριά , αλλά επ'αυτού θα πω δυό λόγια αργότερα.

Καταλήξαμε στην συνέχεια έξω από την εκκλησία του Καστρακίου χαζεύοντας λίγο. Μπήκαμε και μια στιγμή μέσα για να δούμε την λειτουργία...τα παιδιά ήταν καθολικοί, αλλά τους ενδιέφερε πολύ να παρακολουθήσουν έστω για λίγο το τελετουργικό της δικής μας ιερουργίας. Παρακολουθήσαμε λοιπόν για λίγο την λειτουργία. 

Έξω από την εκκλησία τραβήξαμε ενδιαφέρουσες φωτογραφίες. Μια απ'αυτές ήταν πάλι βράχια, αλλά προσέξτε έναν σαν ψηλό μανιτάρι στην μέση της φωτογραφίας που ακολουθεί. 

Θα ήθελα να γράψω περισσότερα...μάλλον όμως θα ολοκληρώσω αυτό το ποστ με ένα update, αφού βιάζομαι να φύγω για ένα μάθημα Εσπεράντο που έχω προγραμματίσει.

Gxis revido, do ....(στο επανιδείν λοιπόν)

Update 1 (24 Απριλίου 2011)

Προς ενημέρωση  του αχανούς πλήθους που περιμένει αυτό το απδέϊτ, οφείλω να  δηλώσω  ότι δεν είμαι εισέτι έτοιμος να δημοσιεύσω άλλες πληροφορίες για το ζεύγος από την Ισπανία που με επισκέφθηκε, καθότι περιμένω την άδειά τους προκειμένω να μπορέσω να βάλω την μουτσούνα τους στη κατάλληλη θέση ...ειδάλλως ενδέχτεται το τελικόν update να αναβληθεί επ'αόριστον. Ζητώ συγνώμη από το κοινό μου εκ των προτέρων, με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα δώσω μια τελική μορφή σε αυτό το ποστ.  Και "Χριστός Ανέστη" για να μην ξεχνιόμαστε..

Update 2 (26 Απριλίου 2011)
Εντέλει οι φίλοι από την ισπανία μου απάντησαν, δίνοντας μου την άδεια να βάλω τις φωτογρατίες μας/τους. Ήταν εκεί που αφού είχαμε τελειώσει τον περίπατο στο Καστράκι, καταλήξαμε στην ταβέρνα (που σύμφωνα με τον Ρότζερ ήταν βραβευμένη για την ποιότητα του φαγητού της)...εκεί φάγαμε, για να μην πω ότι παραφάγαμε. Η κουβέντα κράτησε αρκετή ώρα ακόμα, αφού η παρέα ήταν υπέρ το δέον ευχάριστη. Ιδού μια μικρή αναμνηστική φωτογραφία:

Έφυγα το ίδιο βράδυ και αυτοί συνέχισαν το ταξίδι τους σε διάφορα αξιοθέατα της Ελλάδας. Ήταν ένα θαυμάσιο απόγευμα.