 | ||
|
Είναι πάνω από μήνας πλέον που γύρισα από το φεστιβάλ Swing στο camp του Herräng της Σουηδίας. Παρακολούθησα την 5η και καταληκτική εβδομάδα του φεστιβάλ, ένα πρόγραμμα γεμάτο μαθήματα, βραδινά πάρτι, σειρά από μουσικά happenings στη διάρκεια της μέρας, βόλτες στο δάσος και βουτιές στην παγωμένη θάλασσα της Βαλτικής και άλλα πολλά. Σαφώς ακόμα και η διασκέδαση μπορεί να αποδειχθεί εξοντωτική μερικές φορές, ιδίως όταν ο χρόνος για ανάπαυση περιορίζεται σε 3 με 4 ώρες όλη τη μέρα. Θα πιάσω όμως τα πράγματα από την αρχή για να έχετε μια σαφέστερη εικόνα του τι συμβαίνει στο Herräng.
Την πρώτη μέρα έφτασα στον προορισμό μου κατευθείαν από το Αεροδρόμιο της Arlanda μέσω Ουψάλας και αφού περίμενα κι εκεί μερικές ώρες. Από Ουψάλα πήγα στο Χάλσταβικ όπου προσπάθησα να κάνω ωτοστόπ μέχρι το Χεράνγκ, αλλά τελικά πήρα ένα ταξί καθώς κανένας δεν σταματούσε να με πάρει και η υπομονή μου εξαντλήθηκε (αν ενδιαφέρεστε όμως πρακτικά πως να κάνετε ωτοστόπ με ασφάλεια και άλλες συμβουλές δείτε το http://hitchwiki.org/). Στη συνέχεια πήγα κατευθείαν στη Reception όπου μου είπαν ότι μπορώ να αφήσω τα πράγματα σε μια τέντα χορού (γνωστή και ως Savoy) μέχρι να κάνω registration το απόγευμα και να πάρω την κάρτα μου (γνωστό και ως Herrang passport που είναι και η κάρτα εισόδου σου σε όλα στα events που ακολουθούσαν). Στη συνέχεια και μετά το registration θα έπρεπε να πάω στην επάνω κατασκήνωση κοντά στο σχολείο για να πάρω το κρεβάτι μου και μια κλειδαριά για το μεταλλικό ντουλαπάκι (απαραίτητο για να κλειδώσεις κάποια πράγματα που θεωρείς περισσότερο πολύτιμα). Στη συνέχεια ξεκουράστηκα πέφτοντας ως άλλος νεκρός μετά το πολύωρο ταξίδι (με καθυστέρηση πολλών ωρών στο Βελιγράδι).
Όταν κάνεις εγγραφή σου δίνουν και ένα βιβλιαράκι που περιέχει όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζεις κατά την παραμονή σου στο Herrang. Αυτό βέβαια αλλάζει ανά εβδομάδα καθώς τα προγράμματα και κάποιες πληροφορίες για τα μαθήματα τροποποιούνται. Το βιβλιαράκι είναι διαθέσιμο για όλους όσους από τους φίλους ενδιαφερθούν να το δουν.
Τη δεύτερη μέρα χρειάστηκε να επιστρέψω στο Χίλσταβικ για να πάρω μετρητά, καθώς δεν δέχονταν να πληρώσω με πιστωτική κάρτα ή με ευρώ (γι'αυτό καλό θα ήταν κάποιος να έχει φροντίσει από νωρίτερα να έχει μετατρέψει χρήματα σε ένα ανταλλακτήριο συναλλάγματος ή μια τράπεζα, αποφεύγοντας φυσικά αυτά που είναι σε αεροδρόμια και χρεώνουν κάτι απίθανες προμήθειες). Ο άλλος τρόπος είναι να σηκώσεις κατευθείαν κορώνες με την πιστωτική του κάρτα, πράγμα και που έκανα.
Από τη στιγμή που είχες λοιπόν πληρώσει για τα μαθήματα οι επιλογές που είχες για διαμονή ήταν είτε το ιδιωτικό πλάνο (σε δικό σου δωμάτιο με κόστος 20 ευρώ ημερησίως) είτε τη μαζική διαμονή σε αίθουσα όπου το κόστος ήταν συμβολικό (3 ευρώ τη μέρα). Στη δεύτερη περίπτωση θα έπρεπε να συνεννοηθείς με τους εθελοντές του camp για να δουν αν έχεις όλα τα απαραίτητα (σεντόνια, κουβέρτα και μαξιλαροθήκη) και να σου δώσουν και μια κλειδαριά με μικρό αντίτιμο για το ντουλαπάκι (επρόκειτο ουσιαστικά για μεταλλικό εφοριαμό με πολλά ντουλαπάκια και έπαιρνες ένα απ'αυτά).
Γενικά η διαμονή ήταν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, με την προϋπόθεση φυσικά ότι σέβεσαι το χώρο και την ανάγκη για ησυχία που προκύπτει όταν πολλοί άνθρωποι μοιράζονται την ίδια στέγη σε μαζικούς κοιτώνες. Η αίθουσα που έμενα εγώ είχε κάπου 30 κρεβάτια (πάνω-κάτω).
Τα μαθήματα είχαν αρκετό ενδιαφέρον, αν και ζήτησα από την αρχή να αλλάξω level, καθώς με είχαν βάλει σε αυτό των αρχαρίων και ένιωθα ότι κάνω πράγματα που ήδη γνώριζα και είχα επαναλάβει άπειρες φορές. Ζήτησα και μπήκα στο Intermediate μετά από μια σύντομη συνέντευξη και την έγκριση των καθηγητών από το επόμενο level.
Το ευχάριστο ήταν ότι τα μαθήματα επικεντρώνονταν σε μια σειρά από τεχνικές πολύ χρήσιμες για να μάθεις "να πατάς σταθερότερα στα πόδια σου" και να ξέρεις τι κάνεις κάθε φορά. Όχι με την έννοια ότι σκέφτεσαι την ώρα που χορεύεις, αλλά να αφήνεσαι ευκολότερα στο χορό χωρίς την αίσθηση ότι θα πρέπει να σκεφτείς την επόμενη κίνηση κάθε φορά. Και οι ολοκληρωμένες χορογραφίες βοηθούν όταν τις έχεις δουλέψει αρκετές φορές, τόσο που να πηγαίνεις αυτόματα χωρίς να χρειάζεται να ανακαλείς κάθε τόσο την επόμενή σου κίνηση.
Για τα μαθήματα των άλλων levels μπορούσε να τα παρακολουθήσει κάποιος σχετικά ελεύθερα. Και λέω να παρακολουθήσει και όχι να συμμετέχει, καθώς η συμμετοχή περιορίζονταν αυστηρά σε αυτούς που ήταν στη λίστα των ανθρώπων του συγκεκριμένου τμήματος. Για το λόγο αυτό υπήρχε ένα δίδυμο εθελοντών με εντυπωσιακά κοστούμια που έπαιρναν τις παρουσίες κάθε φορά.
Γενικά οι παροχές που είχες στο camp ήταν αρκετές με την προϋπόθεση πάντα ότι είχες πληρώσει για τα μαθήματα. Κάτι που αναφέραμε ήδη είναι ότι μπορούσες να μείνεις με ένα συμβολικό ποσό (μαζικούς κοιτώνες με διθέσια κρεβάτια πάνω κάτω). Κατά δεύτερον, μπορούσες να κάνεις σάουνα ορισμένες ώρες τις ημέρας (καθώς οι ώρες της σάουνας μοιράζονταν μεταξύ αντρών και γυναικών) αν και ο ατμός δεν αντέχονταν για πολύ. Προτιμούσα βέβαια να πηγαίνω για ντους στη σάουνα καθώς είχε μικρότερη κίνηση από τα λουτρά. Για σύνδεση στο ίντερνετ το μόνο που χρειαζόταν ήταν να πάρεις μια εβδομαδιαία κάρτα (μικρής αξίας) για όλη την περίοδο που ήσουν στο camp (δυστυχώς στο wifi δεν ήταν δωρεάν). Το camp διέθετε φυσικά και γιατρό (δωρεάν υπηρεσίες) που στην περίπτωση μας ήταν μια κοπέλα, εθελόντρια από τη Λιθουανία και φυσικά Lindyhoper. Επίσης μπορούσες με λίγα χρήματα να ενοικιάσεις ποδήλατο για μια ολόκληρη εβδομάδα για τις μικρές μετακινήσεις σου γύρω από και εντός του camp. Για μένα το ποδήλατο ήταν απολύτως απαραίτητο καθώς χρειάστηκε για πιο μεγάλες εξορμήσεις όπως στη μαρίνα ή στην παραλία. Μέχρι και στο Χάλσταβικ έφτασα με το ποδήλατο, καθώς κάποια στιγμή χρειάστηκα να σηκώσω μετρητά από το ΑΤΜ εκεί.
Περισσότερα όμως για τις συνθήκες διαμονής, το φαγητό, τις καθιερωμένες βραδυνές συναντήσεις, τα πάρτυ, τo σεμινάριο musicality που παρακολούθησα θα τα περιγράψω όλα στο επόμενο post, ελπίζω αρκετά σύντομα.
Όπως καταλαβαίνετε οι ομιλούμενες γλώσσες δεν λένε μερικές φορές αυτό που το σώμα μπορεί να εκφράσει με τη βοήθεια της μουσικής....Περισσότερα όμως όπως είπα στο επόμενο post.
Την πρώτη μέρα έφτασα στον προορισμό μου κατευθείαν από το Αεροδρόμιο της Arlanda μέσω Ουψάλας και αφού περίμενα κι εκεί μερικές ώρες. Από Ουψάλα πήγα στο Χάλσταβικ όπου προσπάθησα να κάνω ωτοστόπ μέχρι το Χεράνγκ, αλλά τελικά πήρα ένα ταξί καθώς κανένας δεν σταματούσε να με πάρει και η υπομονή μου εξαντλήθηκε (αν ενδιαφέρεστε όμως πρακτικά πως να κάνετε ωτοστόπ με ασφάλεια και άλλες συμβουλές δείτε το http://hitchwiki.org/). Στη συνέχεια πήγα κατευθείαν στη Reception όπου μου είπαν ότι μπορώ να αφήσω τα πράγματα σε μια τέντα χορού (γνωστή και ως Savoy) μέχρι να κάνω registration το απόγευμα και να πάρω την κάρτα μου (γνωστό και ως Herrang passport που είναι και η κάρτα εισόδου σου σε όλα στα events που ακολουθούσαν). Στη συνέχεια και μετά το registration θα έπρεπε να πάω στην επάνω κατασκήνωση κοντά στο σχολείο για να πάρω το κρεβάτι μου και μια κλειδαριά για το μεταλλικό ντουλαπάκι (απαραίτητο για να κλειδώσεις κάποια πράγματα που θεωρείς περισσότερο πολύτιμα). Στη συνέχεια ξεκουράστηκα πέφτοντας ως άλλος νεκρός μετά το πολύωρο ταξίδι (με καθυστέρηση πολλών ωρών στο Βελιγράδι).
Όταν κάνεις εγγραφή σου δίνουν και ένα βιβλιαράκι που περιέχει όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζεις κατά την παραμονή σου στο Herrang. Αυτό βέβαια αλλάζει ανά εβδομάδα καθώς τα προγράμματα και κάποιες πληροφορίες για τα μαθήματα τροποποιούνται. Το βιβλιαράκι είναι διαθέσιμο για όλους όσους από τους φίλους ενδιαφερθούν να το δουν.
Τη δεύτερη μέρα χρειάστηκε να επιστρέψω στο Χίλσταβικ για να πάρω μετρητά, καθώς δεν δέχονταν να πληρώσω με πιστωτική κάρτα ή με ευρώ (γι'αυτό καλό θα ήταν κάποιος να έχει φροντίσει από νωρίτερα να έχει μετατρέψει χρήματα σε ένα ανταλλακτήριο συναλλάγματος ή μια τράπεζα, αποφεύγοντας φυσικά αυτά που είναι σε αεροδρόμια και χρεώνουν κάτι απίθανες προμήθειες). Ο άλλος τρόπος είναι να σηκώσεις κατευθείαν κορώνες με την πιστωτική του κάρτα, πράγμα και που έκανα.
Από τη στιγμή που είχες λοιπόν πληρώσει για τα μαθήματα οι επιλογές που είχες για διαμονή ήταν είτε το ιδιωτικό πλάνο (σε δικό σου δωμάτιο με κόστος 20 ευρώ ημερησίως) είτε τη μαζική διαμονή σε αίθουσα όπου το κόστος ήταν συμβολικό (3 ευρώ τη μέρα). Στη δεύτερη περίπτωση θα έπρεπε να συνεννοηθείς με τους εθελοντές του camp για να δουν αν έχεις όλα τα απαραίτητα (σεντόνια, κουβέρτα και μαξιλαροθήκη) και να σου δώσουν και μια κλειδαριά με μικρό αντίτιμο για το ντουλαπάκι (επρόκειτο ουσιαστικά για μεταλλικό εφοριαμό με πολλά ντουλαπάκια και έπαιρνες ένα απ'αυτά).
Γενικά η διαμονή ήταν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, με την προϋπόθεση φυσικά ότι σέβεσαι το χώρο και την ανάγκη για ησυχία που προκύπτει όταν πολλοί άνθρωποι μοιράζονται την ίδια στέγη σε μαζικούς κοιτώνες. Η αίθουσα που έμενα εγώ είχε κάπου 30 κρεβάτια (πάνω-κάτω).
Τα μαθήματα είχαν αρκετό ενδιαφέρον, αν και ζήτησα από την αρχή να αλλάξω level, καθώς με είχαν βάλει σε αυτό των αρχαρίων και ένιωθα ότι κάνω πράγματα που ήδη γνώριζα και είχα επαναλάβει άπειρες φορές. Ζήτησα και μπήκα στο Intermediate μετά από μια σύντομη συνέντευξη και την έγκριση των καθηγητών από το επόμενο level.
Το ευχάριστο ήταν ότι τα μαθήματα επικεντρώνονταν σε μια σειρά από τεχνικές πολύ χρήσιμες για να μάθεις "να πατάς σταθερότερα στα πόδια σου" και να ξέρεις τι κάνεις κάθε φορά. Όχι με την έννοια ότι σκέφτεσαι την ώρα που χορεύεις, αλλά να αφήνεσαι ευκολότερα στο χορό χωρίς την αίσθηση ότι θα πρέπει να σκεφτείς την επόμενη κίνηση κάθε φορά. Και οι ολοκληρωμένες χορογραφίες βοηθούν όταν τις έχεις δουλέψει αρκετές φορές, τόσο που να πηγαίνεις αυτόματα χωρίς να χρειάζεται να ανακαλείς κάθε τόσο την επόμενή σου κίνηση.
Γενικά οι παροχές που είχες στο camp ήταν αρκετές με την προϋπόθεση πάντα ότι είχες πληρώσει για τα μαθήματα. Κάτι που αναφέραμε ήδη είναι ότι μπορούσες να μείνεις με ένα συμβολικό ποσό (μαζικούς κοιτώνες με διθέσια κρεβάτια πάνω κάτω). Κατά δεύτερον, μπορούσες να κάνεις σάουνα ορισμένες ώρες τις ημέρας (καθώς οι ώρες της σάουνας μοιράζονταν μεταξύ αντρών και γυναικών) αν και ο ατμός δεν αντέχονταν για πολύ. Προτιμούσα βέβαια να πηγαίνω για ντους στη σάουνα καθώς είχε μικρότερη κίνηση από τα λουτρά. Για σύνδεση στο ίντερνετ το μόνο που χρειαζόταν ήταν να πάρεις μια εβδομαδιαία κάρτα (μικρής αξίας) για όλη την περίοδο που ήσουν στο camp (δυστυχώς στο wifi δεν ήταν δωρεάν). Το camp διέθετε φυσικά και γιατρό (δωρεάν υπηρεσίες) που στην περίπτωση μας ήταν μια κοπέλα, εθελόντρια από τη Λιθουανία και φυσικά Lindyhoper. Επίσης μπορούσες με λίγα χρήματα να ενοικιάσεις ποδήλατο για μια ολόκληρη εβδομάδα για τις μικρές μετακινήσεις σου γύρω από και εντός του camp. Για μένα το ποδήλατο ήταν απολύτως απαραίτητο καθώς χρειάστηκε για πιο μεγάλες εξορμήσεις όπως στη μαρίνα ή στην παραλία. Μέχρι και στο Χάλσταβικ έφτασα με το ποδήλατο, καθώς κάποια στιγμή χρειάστηκα να σηκώσω μετρητά από το ΑΤΜ εκεί.
Περισσότερα όμως για τις συνθήκες διαμονής, το φαγητό, τις καθιερωμένες βραδυνές συναντήσεις, τα πάρτυ, τo σεμινάριο musicality που παρακολούθησα θα τα περιγράψω όλα στο επόμενο post, ελπίζω αρκετά σύντομα.
Όπως καταλαβαίνετε οι ομιλούμενες γλώσσες δεν λένε μερικές φορές αυτό που το σώμα μπορεί να εκφράσει με τη βοήθεια της μουσικής....Περισσότερα όμως όπως είπα στο επόμενο post.
