Η πρόσφατη επίσκεψή μου στην Μόλιστα δεν ήταν και από τις καλύτερες των τελευταίων ετών. Η διαδρομή μου φάνηκε κουραστική αν και ο δρόμος από την Εγνατία είναι αρκετά πιο ξεκούραστος και συντομότερος σε χρόνο. Κι αυτό γιατί έβρεχε συνεχώς και η ομίχλη ήταν αρκετά πυκνή ιδίως στα τμήματα μετά την Παναγιά και κοντά στις εξόδους για Μέτσοβο....Αλλά γενικώς η διαδρομή δεν είχε απρόοπτα ούτε κι αυτή τη φορά. Στον δρόμο έκανα τα σχετικά ψώνια τόσο για μένα όσο και τις παραγγελίες, πότε τσιγάρα, πότε εφημερίδα, πότε κάποια φαγώσιμα. Μόνο μια στάση στην Καλαμπάκα για καφέ.
| Ο καιρός ήταν βροχερός (η φωτό είναι παραπλανητική) |
Αφού αγόρασα και κάποια μικροπράγματα που ήθελα και έκατσα σε ένα υγρό περιβάλλον στην πλατέϊτσα απέναντι από το Δημαρχείο, ήπια με βιαστικές γουλιές τον καφέ και αφού έκανα κι ένα στριφτό μπήκα στο αυτοκίνητο για να συνεχίσω την διαδρομή μου.
Από κει οδήγησα καρφί για Κόνιτσα. Πάρκαρα στο Δημαρχείο (φαίνεται ότι αυτά τα κτίρια με κυνηγούν όπου κι αν πάω) και πήγα σε ένα συμπαθητικό εστιατόριο για να γευματίσω. Για να μην σας κουράζω με λεπτομέρειες, έφαγα, πήρα και τα τελευταία ψώνια για το χωριό και αναχώρησα για την Μόλιστα.
Πρώτη στάση έκανα στο Μοναστήρι ή Μποτσυφάρι , αφήσα κάτι παραγγελίες που είχα, κάναμε και μια σύντομη κουβέντα με τον Μπάρμπα πίνοντας έναν καραβίσιο νεσκαφέ, χάζεψα και τα νέα μέλη της οικογένειας - που ήταν απρόσιτα και αγριεμένα και μας παρατηρούσαν με περιέργεια πάνω από την μάντρα...
Η κουβέντα το έφερε λίγο στις εκλογές, ποιοί θα είναι οι υποψήφιοι, τι κρίνεται ...αν και νομίζω ότι πλέον ελάχιστες αρμοδιότητες και δυνατότητες αφήνονται στα πολύ μικρά μέρη και ο τόπος μπαίνει σε μια φάση πλήρους ερήμωσης και εγκατάλειψης. Αλλά για τον πολιτικό επικήδειο ας αφήσω καλύτερα άλλους να τον εκφωνήσουν.
Η μόνη ανάσα για μέρη σαν και τα δικά μας ήταν τα εμβάσματα ανθρώπων από άλλες περιοχές που έχουν σχέση καταγωγής και αγάπης για τα χωριά, και οι συντάξεις των μεγαλυτέρων που ζουν σχετικά μόνιμα σε αυτά τα μέρη. Όσο τα εισοδήματα μειώνονται και οι συνταξιούχοι φεύγουν συν τω χρόνω το σενάριο για το μέλλον αυτών των περιοχών αρχίζει να αποκτά γκρίζο φόντο.
Η κουβέντα τελείωσε κάποια στιγμή ...έπρεπε να πάω και απ'το σπίτι.
Ο Μπάρμπας με ξεπροβόδισε και πήγε στον κήπο να μαζέψει μερικά καρύδια. Δυστυχώς τον είχανε προλάβει κάποιοι άλλοι καλοθελητές. Χαιρετηθήκαμε και κίνησε κατά τον ανήφορο...
Το σπίτι ήταν σε καλή κατάσταση. Σταλαξιές δεν είδα ...μόνο κάτι εναερίτες της ΔΕΗ είχανε κόψει τα κλαδιά από την καρυδιά έξω από την αυλή και αναγκάστηκα αφού άλλαξα να τα βάλω στην άκρη για να μπορεί να μανουβράρει το αυτοκίνητο. Τα χοντρότερα ξύλα τα πέταξα μέσα στην αποθήκη αφού τα καθάρισα με ένα τσεκουράκι.
Οι παππούδες στο καφενείο το απόγευμα ακολουθούσαν την γνωστή τους ρουτίνα. Οι περισσότεροι νέοι είχαν έρθει για κυνήγι. Οι συζητήσεις περιστρέφονταν γύρω από το θέμα αυτό, τι είχαν χτυπήσει, για τα σκυλιά, τι θα κάνουν την επόμενη μέρα. Ήπια και μερικά τσίπουρα και έφυγα νωρίς νωρίς για ύπνο. Ο καιρός ήταν υγρός και για μας τους καπνιστές που καθόμασταν έξω όχι και τόσο ευνοϊκός.
Προσπάθησα να συγκεντρωθώ για να γράψω κάτι, η σοδειά όμως δεν ήταν πλούσια. Το χωριό προσφέρεται για περισυλλογή, υπό την προϋπόθεση όμως ότι έχεις τον χρόνο να μείνεις αρκετές μέρες και να αφοσιωθείς αποκλειστικά σ'αυτό.
Από την μια ρουτίνα λοιπόν βρέθηκα σε μια άλλη. Βαριέμαι και σχετικά γρήγορα ως άνθρωπος.....Την Κυριακή μια από τα ίδια. Σκεφτήκαμε να πάμε μια βόλτα σε καποιό άλλο χωριό από τα γειτονικά , αλλά επικράτησε και πάλι η μιζέρια ότι δεν θα βρούμε κανέναν. Απελπίστηκα και αποφάσισα να φύγω πρωί πρωί την Δευτέρα.
Όντως, αφού μάζεψα στα γρήγορα πρωί πρωί και ασφάλισα το σπίτι, έφυγα με προορισμό μια βόλτα στην λίμνη των Ιωαννίνων. Έμπλεξα για λίγο στην κίνηση της πόλης, αλλά τελικά βρήκα τον δρόμο μου, όπως βρίσκει μια πάπια την λίμνη...Μου αρέσει η άπλα της παραλίας στην λίμνη, αν και τα προβλήματα δεν λείπουν κι εκεί. Είναι όμως θετικό ότι την έχουν αναδείξει από χρόνια.
 |
| Κάτι μυστήρια όργανα γυμναστικής σε παιδική χαρά |
Η βόλτα στον μώλο ήταν ευχάριστη , αν και η υγρασία τρυπούσε κόκκαλα.
Τα πουλιά - πάπιες και βουτηχτάρια είναι πάντα ευχάριστη νότα μέσα στη λίμνη. Δεν χορταίνεις να τα παρακολουθείς, αν και είναι επιφυλακτικά και με το πρώτο πλησίασμα βουτάνε στο νερό.
Με τα πολλά κατέληξα στον μώλο να πίνω των καφέ μου πάνω σε μια εξέδρα
 |
| Το μπισκοτάκι ήταν σκέτη ποίηση |
Πιο κάτω κάποιοι συνέχιζαν με υπομονή το ψάρεμα, ενώ το καραβάκι έκανε την καθιερωμένη διαδρομή του για το νησί. Ναι, μην αμφιβάλλετε έχει και νησιώτες στα Γιάννενα - που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε από το Καρπενήσι....
Με τα πολλά πήρα τον δρόμο της επιστροφής αφήνοντας πίσω μου τους μιναρέδες και τα μνημεία του Αλή Πασά ...
Αυτή ήταν λοιπόν η μικρή μου περιήγηση στα Γιάννενα, αν και πολύ λίγα γνωρίζω γι'αυτήν την πόλη. Μια πόλη που ποτέ δεν έχω ζήσει και ελάχιστους ανθρώπους γνωρίζω από κει. Σίγουρα από δω και στο εξής θα δώσω μεγαλύτερο μερίδιο προσοχής με αφορμή πάντα την σχέση μου με την Μόλιστα..
Τέλος, κάποιες εικόνες από τους μετέωρους βράχους στο Καστράκι της Καλαμπάκας στον δρόμο της επιστροφής
