Στις 5 του Μάη είχα την τιμή να είμαι στην ομάδα εκείνων που θα μιλούσαν στην Ζωσιμαία Βιβλιοθήκη Ιωαννίνων για την Βικιπαίδεια. Κι είναι μεγάλη η τιμή γιατί μέσα απ'αυτές τις παρουσιάσεις συναντάς κόσμο με κοινά ενδιαφέροντα, αγάπη για την γνώση και που ίσως με κάποιους απ'αυτούς ξανασυναντιόμαστε εν'όψει παρόμοιων events στο μέλλον.
Βέβαια ομολογώ, ότι δύσκολα θα πήγαινα σε μια τέτοια παρουσίαση, αν και εφόσον δεν την συνδύαζα με την ευκαιρία να επισκεφτώ την Μόλιστα. Δεν θα μιλήσω καθόλου εδώ για το εργαστήριο, αφού τα έχω πει τα έχω γράψει εδώ. Προτιμώ λοιπόν να μιλήσω για τις εντυπώσεις μου σχετικά με την πόλη.
Με το που φτάσαμε στο ξενοδοχείο λοιπόν, κάναμε μια γρήγορη βόλτα προκειμένου να βρούμε κάπου να γευματίσουμε. Εκεί πετύχαμε ένα μαγειρείο, αλλά η ιδιοκτήτρια μόλις είχε κλειδώσει το μαγαζί και έφευγε. Την πρόλαβε ο Ggian όμως και την ρώτησε που υπάρχει αλλού καλό φαγητό. Καταλήξαμε τελικά σε μια στοά που ήταν παλιά χάνι.
Στην περιήγηση μας όμως είδαμε ενδιαφέροντα πράγματα όπως αυτό το Land Rover, ειδικό για ταξίδια στην έρημο....
Βέβαια, εφόσον δεν κάνει για βουνό, σκέφτηκα αμέσως ότι δεν είναι για μένα. Όχι ότι θα μπορούσα να το φτάσω, αλλά χάριν λόγου ή να έχουμε για να λέμε.
Τα Γιάννενα διαθέτουν ενδιαφέρουσα αγορά στο Κέντρο τους, με λογής λογής μαγαζάκια και μαστόρους....Μέχρι και έπιπλα αντίγραφα παλαιωμένων που έρχονται σε συσκευασίες από Κίνα ή άλλες ασιατικές χώρες και πωλούνται ενδεχομένως ως σπάνιες παλιατζαρίες. Είδαμε ένα τέτοιο να το συναρμολογεί η μαγαζάτορας επί του πεζοδρομίου και ενώπιόν μας.
Άλλα ενδιαφέροντα καταστήματα ήταν αυτά με είδη οπλισμού και κυνηγίου. Δεν ξέρω τι υπάρχει κι αν υπάρχει κάτι προς κυνήγι, πάντως είχε μεγάλη ποικιλία. Ακόμα και τόξα είδαμε για τοξοβολία. Σκέφτηκα τότε ότι θα ήταν καλό να απαγορευτεί στην Ελλάδα το κυνήγι με πυροβόλα και να επιτραπεί μόνον με τόξα και ακόντια. Έτσι οι κυνηγοί μας θα αποκτούσαν την ανάλογο σωματικήν φινέτσα και αντοχή. Θα γινόταν όλοι τους μοντελάκια. Θα κυνηγούσαν σε ομάδες εκβάλλοντες άναρθρες κραυγές για να τρομάξουν τα θηράματά τους και να τα οδηγήσουν μπροστά από τους τοξότες και τους ακοντιστές. Με αυτόν τον τρόπο θα αποκαθίστατο και η ισορροπία στην πανίδα των δασών...και ίσως εξέλιπε και ο κίνδυνος εξαφάνισης κάποιων ειδών.
Παρακάτω βλέπουμε ένα εξαίρετο είδος ταμπέλας. Γράφει η "ΦΤΩΧΟΜΑΝΑ" 1:
και με μικρότερα γράμματα από πάνω (Ζαχαροπλαστείο). Σαφώς το μαγαζί είναι ότι άλλο εκτός από το Ζαχαροπλαστείο, η ταμπέλα όμως μας πηγαίνει σε άλλες εποχές, όπου οι φτωχοί θα έπρεπε να ενθαρρύνονται για την είσοδό τους σε τέτοια καταστήματα. Τα γλυκά φαίνεται ότι ήταν γι'αυτούς "αρμυρά" και γι'αυτό και η ανάγκη της έμμεσης παρότρυνσης (σαν να λέει μπείτε...για σας είναι εδώ).
Η βόλτα μας συνεχίστηκε το βράδυ μετά το εργαστήριο. Είναι εντυπωσιακό σε τι μπορεί να πέσει το μάτι σου ακόμα και το βράδυ, με μικρή ορατότητα και πρακτικά σχεδόν στο σκοτάδι. Ιδού η επόμενή μας ανακάλυψη
Θα μου πείτε τι το περίεργο και δίκιο θα έχετε. Κάποιος θέλει το κιβωτιάκι του για να βάλει τα οστά του νεκρού σε ένα ωραίο κουτάκι και μετά στο Κοιμητήριο σε ειδική θήκη για να ξέρει ότι υπάρχουν εκεί, όπως αφήνεις έναν φάκελο στην βιβλιοθήκη σου για να τον ξαναβρείς. Ας με συγχωρέσει ο αξιαγάπητος άνθρωπος που κάνει το εν λόγω εμπόριο. Δεν έχω πρόθεση ειρωνίας. Ελπίζω δε να αυξηθεί η πελατεία του μετά απ' αυτήν την ανάρτηση.
Θα συνεχίσω αύριο το ταπεινό αυτό ποστ για να σας παρουσιάσω Μολιστινά αξιοπερίεργα, εργάτες γης, καφενεία, ξωμάχους και αναχωρητές ετούτης της ζωής και έναν σκύλαρο ονόματι Τζακ που έκανε πολλές χαρές όταν με έβλεπε. Μην με ρωτάτε γιατί...δεν σκαμπάζω τίποτε από ψυχολογία σκυλίσιας συμπεριφοράς. Ες αύριον λοιπόν τα ασήμαντα!!!
1 ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟ: "Η ΦΤΩΧΟΜΑΝΑ"↩
